lęk

Czy to świat się zmienia, czy jego obraz w naszych oczach?

Oczywiście są dzieci niekochane, z którymi nikt nie rozmawia, których nikt nie uczy miłości. Dzieci, które są łatwiejszym celem dla zboczeńca.

Myślę, że tylko w rodzinach bardzo patologicznych nie ostrzega się dzieci, przed możliwymi przypadkami ich seksualnego wykorzystania przez dorosłych. A w normalnych, mówi się dzieciom: nie wolno rozmawiać z obcymi, nie przyjmuj cukierków od nieznajomych, nigdy nie pozwalaj no to i tamto. Z żadnym obcym nie idź do jego mieszkania!  Bo?  Bo, są różni ludzie i są też ludzie źli, którzy mogą zrobić Ci krzywdę. Są ludzie, którzy tylko udają przyjciół, ale na prawdę chcą tylko czegoś złego, czegoś co może Ci zaszkodzić. Najczęściej nie nazywamy potencjalnej krzywdy po imieniu. Mówimy nie pozwalaj się przytulać i całować obcym, bo to obcy! Nigdy nie ufaj obcym!

A ksiądz? Ksiądz jest osobą, którą automatycznie obdarza się zaufaniem i jest to całkowicie naturalne?

Gdy dowiadujemy się, że istnieją przypadki wykorzystania tego zaufania jesteśmy w szoku. Gdy okazuje się, że inny ksiądz usiłuje publicznie takie czyny usprawiedliwiać i nie spotyka się to z natychmiastową reakcją Kościoła to już nie jest szok, to po prostu obezwładnia, burzy obraz świata.

Ksiądz jest tylko człowiekiem może być głupi, słaby a nawet zboczony. Ale Kościół to coś więcej niż organizacja czy instytucja. Dla wierzących to żywe ciało Chrystusa!  A nawet ateista, taki jak ja,  spodziewa się widzieć w Kościele nośnik idei, dobra, miłości bliźniego.

Salon umieścił dziś na topie notkę Pawła Lisickiego, który dał wyraz swojemu rozczarowaniu i rozgoryczeniu. Dyskusja pod jego notką jest bardzo pouczająca. Ba, wręcz przepełnia czarę goryczy.

Spory kawałek świata został dziś w moich oczach po prostu zdewastowany!

Tak, wiem! Znam historię Kościoła, ale gdzieś tam w głębi myślałem, że to tylko historia, że moich czasach jest już inaczej...