Myśliweczek wypłakuje się w objęciach Kaszalota

Tytuł brzmi na pozór obraźliwie lub drwiąco - na szczęście to tylko pozory. Jako tradycjonalistka miałam przez lata określone wyobrażenie  na temat merytorycznego dyskursu publicznego. Wyobrażenie to okazało się jednak być rodem z zaścianka, więc legło  w gruzach.

Nowoczesny europejski dyskurs wygląda zupełnie inaczej. Moim mistrzem w tej mierze jest TVN 24. Ta stacja nie tylko informuje mnie na bieżąco,  ale w trosce o lepszą percepcję dokonuje też wyboru najważniejszych wydarzeń. Wychodząc mi naprzeciw, podaje ustami starannie dobranych ekspertów i komentatorów gotowe interpretacje; nie muszę już trudzić umysłu myśleniem. Gdy słowa lub fakty są niepożądane, stacja specjalnie dla mnie kreuje nieistniejącą rzeczywistość, często jakże barwną i porywającą.

Troszczy się również o formalną stronę przekazu - wprowadzając nowoczesny język, retorykę, satyrę, poczucie humoru i ilustrując przekaz werbalny odpowiednio dobranym i zmontowanym materiałem filmowym.

A zatem wiem już od mistrzów satyry politycznej, powszechnie znanych arbitrów kultury, elegancji i finezji, że drwiny z wyglądu, ubioru, uzębienia, przejęzyczeń, potknięć i  niezręczności oraz aluzje do stanu cywilnego czy życia rodzinnego są na europejskich salonach normą. Piętnowanie tego typu  wad to zaiste powinność dziennikarska.

Wiem też, że określenia: dureń, błazen, psychopata, paranoik, alkoholik, chory na Alzheimera, kłamczuch i wiele innych nie są już uznawane za obraźliwe.

Potwierdzili to parokrotnie eksperci- językoznawcy oraz orzeczenia niezawisłych sądów.

Wiem również, że prowokacja , podsłuch, podgląd, emitowanie obrazów i słów z ukrytych kamer i mikrofonów  bez wiedzy i  zgody zainteresowanych to część służby publicznej i obywatelskiej. Jej funkcjonariusze zostali nagrodzeni tytułem  (dwugłowego)  Dziennikarza Roku. To zaszczytne wyróżnienie uzyskali Panowie Morozowski i Sekielski za taśmy Renaty Beger, czyli kreatywny wkład w nowoczesne dziennikarstwo.

W wykonaniu służb specjalnych, zwłaszcza tych będących po niewłaściwej stronie, są to niecne praktyki na granicy legalności, ponure przypomnienie państwa policyjnego i zapowiedź nadciągającego schyłku demokracji.

Obserwując ewolucję dziennikarstwa informacyjnego stwierdzam, że jedna tradycyjna zasada pozostała niezmienna. Sformułował ją Henryk Sienkiewicz: "jak Kali ukraść krowę - to dobrze, jak Kalemu ukraść krowę to źle".

Nowoczesne techniki warsztatowe stosowane są zatem tylko w odniesieniu do opcji, uznanej za niewłaściwą. O wyborze opcji decydują oczywiście sami dziennikarze i ich mocodawcy.

Uczę się i wyciągam wnioski. Nie chcę tkwić wiecznie w tradycjonalistycznym zaścianku, bo doczekam się ostracyzmu albo wręcz wykluczenia z dyskursu. Nie mam potężnej stacji telewizyjnej, możliwości techniczno-realizacyjnych, ekspertów  przebierających nogami, by tylko ich opinie zaprezentowano w prestiżowym kanale, nobilitującym ich zawodowo i towarzysko.

Mogę tylko pisać na blogu. Niemniej postanowiłam być trendy i poprawna politycznie.

Wyznam, że nie lubię Bronka, a jego opcję uważam za niewłaściwą.

Tyle było poprawnych politycznie happeningów, gadżetów, błyskotliwych haseł, jak choćby :dorżnąć watahy, odstrzelić kaczki, berety wraz z kaczkami wysłać w kosmos lub na Madagaskar, zabrać babci dowód. Zostały utrwalone przez media z  należytą starannością.

Proponuję przykładowo kilka haseł  uzupełniających:

Wolę kota od kaszalota

Pierwszy Kaszalot (zdjęcie)

Prezydent  z całej Polski

G-łupek Normalny

Euroświry

Bronek  pod żyrandolem

Bronek na Alaskę!

Po penisie na szczyty władzy

Młody po Wyższej Szkole Tego i Owego

Wielkomiejski elektorat  prosto ze wsi

Czereśniak

 

Może dałoby się rozkręcić jakiś biznesik z podkoszulkami i gadżetami? Ja do tego nie mam głowy, ale pomysły odstępuję za darmo:)