Poradnik ksenofoba - Francuzi:)

Autorami kolejnej książeczki z cyklu "Poradnik ksenofoba" są Nick Yapp i Michel Syrett. Tę notkę dedykuję Tomkowi:)))

Wybór cytatów pochodzi ode mnie.

Tożsamość narodowa

"Francuzi wiedzą, co jest w życiu najważniejsze - bycie Francuzem. Są przekonani o własnej fizycznej, moralnej i osobistej wyższości nad innymi narodami. Ich wdzięk zaś polega na tym, że nie czując do nas pogardy, współczują nam jedynie, że nie jesteśmy Francuzami. (...)

Za kogo się uważają

Francuzi uważają się za jedyny prawdziwie cywilizowany naród na świecie. Już dawno odkryli najgłębsze prawdy i poznali smak życia, czują więc, że ich obowiązkiem jest oświecać ludzkość i jej przewodzić.

Są znawcami wszystkich liczących się dziedzin; jeśli się na czymś nie znają, znaczy to, że rzecz nie jest istotna. Co dla innych jest porażką, Francuz uzna za zwycięstwo. Jako że Francja wygrała prawie wszystkie wojny, w których uczestniczyła, Francuzi przyjmują, że ostateczny wynik każdej potyczki jest zawsze ich zwycięstwem. (...)

Jak widzą innych

By nadać sens własnemu poczuciu wyższości, Francuzi wielkodusznie akceptują konieczność istnienia innych narodów. Nie należy jednak oczekiwać od Francuzów "poprawności", są bowiem rasistami, szowinistami i ksenofobami, mimo że obcokrajowcom pokazują pogodne oblicze.(...)

Sekrety francuskiej duszy

Każdy Francuz marzy skrycie o tym, by zostać Cyranem de Bergerakiem, pysznym i zuchwałym bohaterem powieści Edmonda Rostanda. Cyrano, jak d'Artagnan, był fanfaronem z Gaskonii, wrażliwym na punkcie własnego wyglądu, gotowym do unicestwienia każdego, kto odważyłby się go wyśmiać. Był znakomitym fechmistrzem i czułym poetą, namiętnym kochankiem i ofiarą największej w literaturze nieodwzajemnionej miłości. Człowiekiem, ktory co prawda przegrał, lecz przegrał chwalebnie. Serca Francuzów podbił Cyrano chyba tym, że do końca zachował klasę. (...)

Pogoń za modą

Francuzi są najwybredniejszym narodem na świecie. Kochają się w obmyślaniu nowych koncepcji, realizowaniu pomysłów, wprowadzaniu innowacji. Bawią się demokracją, siecią kolejową, architekturą. (...)Lubują się w najmodniejszych strojach, uwielbiają najnowsze powiedzonka, filmy i gadżety. (...)

Pięćdziesiąt osiem milionów filozofów

Francja to kraj, dla którego filozofia jest jak woda, powietrze i chleb powszedni. Rolnik czy rybak, kelner czy kierowca, gosposia czy sprzedawca - każdy jest małym Diderotem, Descartesem, Saint-Simonem czy Sartre'm. A to dlatego, że Francuzi to intelektualiści. (...)

Przekonania i wartości

Pomimo niechlubnej przeszłości, skażonej przewrotami i rewolucjami, Francuzi zachowali trwałe i niezmienne przekonanie o tym, co jest w życiu najważniejsze. Wysoko cenią intelekt, kwalifikacje oraz wytwory pewnych instytucji akademickich. (...)

Feminizm a kobiecość

Francuzki nadal zachowują się tak, jakby oczekiwały przepuszczania ich w drzwiach, noszenia za nimi waliz, ustępowania im miejsca. Robią wrażenie eleganckich osóbek, dla których mężczyzna spełnia rolę oprawy szlachetnego kamienia. Przyjmują komplementy, które rozwścieczyłyby ich angielskie czy amerykańskie siostry. (...)

Francuzki wyznają feminizm, ale nie rezygnują z kobiecości. Chcą, by mężczyźni zabiegali o ich względy, chcą być uwodzone. Większość Francuzek za niedorzeczność uzna nienawiść do mężczyzn i wyśmieje pomysł świata bez panów. No bo na cóż zdałyby się atrakcyjne stroje i zalotność, gdyby nie było mężczyzn, którzy by je podziwiali. Życie bez nich straciłoby czar i smak. (...)

Zachowanie

Francuzi są formalistami, są mało elastyczni w myśleniu i działaniu. W czasach napoleońskich nabrali upodobania do kodeksów regulujących kwestie etykiety, mody, etyki, dyplomacji, sztuki, literatury i prawa.

Francuzi prawdziwie wierzą w to, co określają mianem le droit: wszystko, co ważne, należy robić we właściwy sposób, we właściwym miejscu i we właściwym czasie.

Nie lubią natomiast drobnych zasad dotyczących na przykład parkowania, palenia, ruchu drogowego, higieny oraz tego, gdzie można, a gdzie nie wolno oddawać moczu, i dlatego takie zasady ignorują. (...)

Zasady

W głębi duszy każdy Francuz jest tradycjonalistą. I nieważne, że Francuzi lubują się w rewolucjach, burzeniu i budowaniu, (...) po prostu nie lubią zmieniać zasad. Cokolwiek robią, robią to comme ilfaut(jak należy) (...)

Rodzina

Francuzi są bardzo przywiązani do rodziny. (...) Starszych otacza się szacunkiem, młodych się hołubi. Francuska rodzina pozostaje w bliskiej zażyłości z dziadkami, ciotkami, wujami. (...) Bardzo wcześnie pozwala się dzieciom na wyrażanie własnych myśli, dzięki czemu w wieku siedmiu, ośmiu lat stają się one świetnymi rozmówcami. Jedną z przyjemnych stron francuskiego stylu życia jest biesiadowanie, w domu, restauracji czy na przyjęciu, trzy-, czteropokoleniowych rodzin. A jedną z najsroższych kar jest pozbawienie delikwenta wstępu na takie rodzinne spotkanie. (...)

Kultura

Każdy Francuz i każda Francuzka szczerze wierzy w to, że ich kraj przewodzi we wszystkich dziedzinach kultury - w architekturze, malarstwie, muzyce, kinie, literaturze, rzeźbie, teatrze ruchu, teatrze tradycyjnym, balecie oraz w sztuce ginięcia w pojedynku o świcie.

I możliwe, że mają rację. Ponieważ Francuzi potrafią codzienność zamienić w rzecz wyjątkową i pełną artyzmu, czy to będzie spacer ulicą, kawa w pobliskiej cafe albo czytanie książki.

(...)

Jedzenie i picie

Przyjemność jedzenia w dobrej restauracji lub w domu o wykwintnej kuchni jest dla Francuza doznaniem duchowym, rytuałem neoreligijnym. Jedzenie ich pociesza, napełnia otuchą, przynosi ulgę, a także ożywia i podnieca. (...)

W wielu rejonach Francji przerwa obiadowa trwa ciągle jeszcze dwie godziny. (...)

Każdy region Francji chlubi się swoimi tradycyjnymi serami, a także tradycyjnymi patisseries - canelle z Bordeaux, brioches z Wandei, baskijskie gateaux, tartes de groseilles z Bar-le-Duc, małe morelowe calissons z Aix-en-Province. W St. Emilion jest nawet sklepik, który sprzedaje makaron wyrabiany według tej samej receptury co w roku 1620. (...)

Owszem, trzeba jeść, aby żyć, ale przecież się żyje, aby dyskutować, jedzenie musi być warte refleksji. Posiłki, jak wszystko co francuskie, są tematem nie kończących się dyskusji. (...)

Język i idee

Żaden inny naród tak zaciekle nie broni ojczystej mowy. Francuzi stworzyli nawet akademię (Academie Franćaise), która dla zachowania czystości języka pracuje bez wytchnienia, analizując każde słowo pod kątem możliwości jego zaakceptowania. Pojawiające się co jakiś czas neologizmy są skrzętnie usuwane. (...) "