Co niektórym daje immunitet?
Oskarżony prywatnym aktem oskarżenia gdy nie posiada immunitetu, otrzymuje akt oskarżenia z sądu po jego opłaceniu kwotą 300 zł przez oskarżyciela prywatnego (lub zwolnieniu oskarżyciela prywatnego z tej opłaty przez sąd) i usunięciu wszelkich innych braków formalnych. Tak samo powinno być w przypadku osoby oskarżonej każdej innej osoby.
Marcin M. (prokurator z immunitetem) otrzymywał jednak dokumenty z akt zainicjonowanej sprawy karnej przeciwko niemu zarówno w sądzie w Toruniu, jak i we Włocławku przed dopełnieniem przez oskarżyciela prywatnego wszystkich ciążących na nim formalności, aby taki akt oskarżenia był skuteczny tj.
⦁ przed opłaceniem tej sprawy przez oskarżyciela prywatnego wymaganą kwotą 300 zł (lub ewentualnym zwolnieniem lub obniżeniem z tej opłaty po złożeniu stosownego wniosku przez oskarżyciela prywatnego)
⦁ przed uzyskaniem zezwolenia na ściganie Marcina M. wymaganego z art. 135.§ 1 Prawo o prokuraturze.
Zanim oskarżycielka prywatna dokonała wymaganej opłaty od prywatnego aktu oskarżenia (300zł), Marcin M. dwukrotnie napisał zażalenie korzystając z art 427 § 2 kpk aby oskarżycielki prywatnej sąd nie zwalniał z opłaty 300 wymaganej od oskarżyciela prywatnego.
Sąd zażalenia te rozpoznał.
Takie działanie przypomina sądową farsę, skoro sąd karny pozwala działać Marcinowi M. jak twierdzi "w charakterze strony" przed formalnym uchyleniem mu immunitetu przez sąd dyscyplinarny oraz przed formalnym wręcz wniesieniem aktu oskarżenia do sądu, czyli jego opłaceniem.
Dodam, że w analogicznej sprawie oskarżonego prywatnym aktem oskarżenia człowieka z immunitetem sędzia postąpił tak jak nakazywało prawo. Sędzia akt oskarżenia doręczył dopiero wskazanemu oskarżonemu w tym akcie oskarżenia, po ustaniu jego immunitetu i nie informował go o tym, że oskarżycielka prywatna jest niezamożna i w związku z tym wnosi o zwolnienie z opłaty od prywatnego oskarżenia, bo chce go oskarżyć. Kto postąpił słusznie?
Patrząc na przepisy szczególne
Art. 135. Prawo o prokuraturze Immunitet prokuratorski
§ 1.Prokurator oraz Prokurator Generalny nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani tymczasowo aresztowany bez zezwolenia sądu dyscyplinarnego, a zatrzymany – bez zgody przełożonego dyscyplinarnego. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa. Do czasu wydania zezwolenia na pociągnięcie prokuratora albo Prokuratora Generalnego do odpowiedzialności karnej wolno przedsięwziąć tylko czynności niecierpiące zwłoki, zawiadamiając o tym niezwłocznie prokuratora przełożonego. W przypadku Prokuratora Generalnego zawiadamia się Prezesa Rady Ministrów.
§ 7. Prokurator, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do dokumentów, które zostały załączone do wniosku. Jeżeli prokurator, kierując wniosek do sądu dyscyplinarnego, zastrzegł, że dokumenty te lub ich część nie mogą być udostępnione z uwagi na dobro postępowania przygotowawczego, w przedmiocie zastrzeżenia rozstrzyga sąd dyscyplinarny, którego uchwała w tym zakresie jest ostateczna.
Żródło: https://lexlege.pl/prawo-o-prokuraturze/art-135/
Ustawodawca nie zapewnił prokuratorowi wglądu do akt sprawy karnej przed uchyleniem mu immunitetu, a jedynie do akt sądu dyscyplinarnego.
