Tragiczny w skutkach zrzut ścieków komunalnych do rzeki nieodwołalnie prowadzi do dymisji prezydenta miasta i powołanie zarządu komisarycznego. Nie ma czasu na dywagacje a problem jest bardzo poważny.
Na szkicu schematycznie pokazano przekrój poprzeczny miasta Warszawa. Obie jego części dzieli rzeka Wisła.
Aby doprowadzić ścieki komunalne z części miasta po drugiej stronie rzeki, gdzie nie ma oczyszczalni ścieków, wybudowano głęboką studnię zbierającą ścieki z tej części miasta.
W dolnej części studni znajduje się tunel biegnący pod korytem rzeki i po drugiej jej stronie wybudowano kolejną studnię.
Tak powstały syfon pozwala na przerzucanie ścieków pod dnem Wisły, po czym - już na drugim brzegu rzeki ścieki spływają do oczyszczalni CZAJKA już kanałem grawitacyjnym.
Zrzut ścieków do kolektora odbywa się także grawitacyjnie. Studnia o dużej średnicy zbiera ścieki i piętrzy je do pewnej wysokości. Wypełnieniu tej studni ściekamy towarzyszy powstanie dużego ciśnienia przy jej dnie. Odpowiednio wysokie ciśnienie otwiera wrota zabezpieczające poziomego kolektora i następuje przepływ zgromadzonej masy ścieków kanałem pod dnem Wisły do drugiej studni aż do wysokości przelewu do grawitacyjnej części sieci kanalizacyjnej. Z chwilą, gdy masa ścieków zostanie przerzucona na drugi brzeg, ciśnienie w pierwszej studni spada na tyle, że następuje zamknięcie zasuwy.
Od tej chwili pierwsza studnia ponownie wypełnia się zrzucanymi ściekami aż do powstania odpowiedniego ciśnienia otwierającego zasuwę przy jej dnie.
Tak zaprojektowany system działa samoczynnie i - co ciekawe - nie wymaga pozyskania energii w celu przepompowywania ścieków.
Prawdopodobny przebieg awarii systemu przerzutu ścieków pod dnem Wisły
W mojej ocenie cząstki stałe zawarte w ściekach wypełniły światło studni na tyle dokładnie, że nie jest możliwe otwarcie zasuwy prowadzącej do rury pod dnem rzeki a i sama rura może być zamulona cząstkami stałymi. Być może zamulenie to sięga również poziomu wypływu ścieków w drugiej studni - co spowodowało niedrożność całego systemu przerzutu ścieków.
Doraźne udrożnienie przerzutu ścieków
Sądzę, że w chwili obecnej należy wstrzymać zrzut ścieków do Wisły. Aby to uczynić, należy wyć konstrukcję nośną i kanałem otwartym dokonać transportu masy ściekowej z jednego brzegu rzeki na drugi - czerwona linia ponad doliną rzeki - w taki sposób, aby ścieki samoczynnie spływały do sieci kanalizacyjnej na drugim brzegu rzeki.
Być może będzie możliwe wykonanie tego przerzutu przewodem zamkniętym - ale w takim przypadku wymaga to już więcej czasu. Trzeba założyć, że wykonany tunel pod dnem Wisły został zamulony całkowicie i może okazać się, że udrożnienie tego tunelu mija się z celem.
Prowizoryczny przerzut ścieków samoczynnym ich spływem może okazać się prowizorką trwałą z uwagi na wykonanie nowego projektu oraz wykonanie nowego rozwiązania technologicznego. Ważne, że ta metoda wstrzyma bądź znacząco ograniczy degradację środowiska zrzutem ścieków nieoczyszczonych wprost do rzeki...
Cóż, błędy kosztują a obecny prezydent miasta Warszawa nie wykazał się sprawnością wymaganą na tym stanowisku. Ponieważ to nie on uczestniczył w zaprojektowaniu tej inwestycji i prawdopodobnie też nie miał wpływu na przebieg jej realizacji, powinien złożyć dymisję z uwagi na ogromne straty, jakie spowodowała awaria.
W tej sytuacji powinien zostać powołany komisaryczny zarząd miasta, aby uniemożliwić mataczenie w sprawie osobom, które mogły mieć wpływ na sposób wykonania oczyszczalni, który okazał się polityczną porażką administracji samorządowej w czasie realizacji projektu...
Wloty do poziomej części kolektora przebiegającego 10 m poniżej dna rzeki znajdują się w dolnej części studni wybudowanych po obu stronach rzeki, http://abc-hse.com/gallery/Czajka-II-abc-hse.com--78-.jpg
