Moje haiku

Pozwoliłam sobie na napisanie kilku haiku. Takich pseudo, takich niby haiku. Raczkuję w haikowaniu. Gdzie mi tam do mistrzów. Dlatego te moje miniaturki nazwałam pseudo haiku. Z niepewności. Proszę zatem o wyrozumiałość i przymknięcie oka.

 

Moje haiku rzadko nawiązują do klasycznego, starojapońskiego wzoru i stylu, chociaż moim niedoścignionym wzorem i przykładem jest mistrz Matsuo Bashō i inni .

Wiem, że prawdziwy znawca i zwolennik haiku, będzie rwał włosy z głowy, na te moje niezdarne próby i udziwnienia, ale...

Moje miniaturki posiadają 17 sylab, jak to bywa w klasycznym haiku, które są rozłożone na 5-7-5 kolejnych sylab. A treść?

To chyba moja największa pięta achillesowa...

Treść jest taka:

Zapraszam do przeczytania:

 

Efemeryda

Błyśnie - jej woń ulata

- Zapach miłości

 

 

 

Z żarem wielbiona

Królowa jednej nocy

- Samotna w tłumie

 

 

 

Obleczone w blask

Tajne gusła przeszłości

- Noc świętojańska

 

 

Samotna miłość

Czeka na przeznaczenie

- Męka istnienia

 

 

 

Kochać jedną noc

 Złudą kwiatu paproci

- Wróżba kumaka

 

 

 

Zwiędły listek snów

W parku pod ławką drzemie

- Dzwon przemijania...

 

 

Biały włos moczy

Wiotkie ramiona drżą

- Zbyt płytko do dna

 

 

 

Żar namiętności

Spalony niemiłością

- Tuf wulkaniczny

 

 

 

Kwiat cierpiętnika

Leczy, wznieca cierpienia?

- Nie, lecz wart jest mszy