Nakagin Capsule Tower w Tokio

Budynek z kapsuł

Początkowo 140 klockowatych modułów miało być przeznaczone na maleńkie biura. Na powierzchni ok. 10 mkw. ściśnięto łóżko, składane biurko i łazienkę, a z okrągłego okna przypominającego statkowy bulaj widać tokijski dystrykt Shimbashi. Budynek kapsuła, czyli Nakagin Capsule Tower projektu architekta Kisho Kurokawy, to obecnie budynek mieszkalno-biurowy, który jest przykładem architektury metabolistycznej, czyli stylu stworzonego przez japońską grupę METABOLISM – modernistycznych architektów i urbanistów, uczniów Kenzo Tange.

Architekt Kisho Kurokawa

Nakagin Capsule Tower został ukończony w 1972 roku i jest to pierwszy na świecie przykład budynku z wymienialnymi modułami. Posiada betonowy szkielet z doczepionymi 140-toma kapsułami, razem tworzącymi 13 pięter.

Kapsuła

Powyżej jeden z tych modułów, który znajdował się na jednej z tokijskich ulic tuż przed Roppongi Hills. Był on częścią wystawy METABOLISM – the City of the FUTURE – w Mori Art Museum /52-ie piętro Roppongi Hills/, która zakończyła się w 2012 roku.

Każdy moduł ma jednakowe wymiary 2,3 x 3,8 x 2,1m i stanowi samodzielną przestrzeń mieszkalną lub biurową, z wbudowanym tam już łóżkiem, mini-kuchenką, telewizorem, lodówką, mini-łazienką i okrągłym oknem. Moduły te mogą być przemieszczane i dowolnie łączone w ten sposób osiągając większą przestrzeń równocześnie zmieniając wizerunek zewnętrzny budynku.

Nakagin Capsule Tower jest obecnie przeznaczony do rozbiórki. Głównym powodem jest zły stan budynku, nie konserwowany w przeszłości, użyty w jego konstrukcji azbest oraz brak wymogów co do odporności przeciwko trzesieniom ziemi. Ma być on zastąpiony o wiele bardziej nowoczesnym i wyższym budynkiem stojącym w Tokio w rejonie Ginzy.

Moduły Nakagin Capsule Tower miały być wymieniane co 25 lat, co się jednak nie stało. Większość kapsuł nie doczekała się żadnych remontów, rury skorodowały, kanalizacja działa niewydolnie, a azbestowe pokrycie nie tylko sprawia, że wnętrze w zimie jest bardzo chłodne, a w lecie upalne lecz budzi obawy o zdrowie.

Obecnie funkcję mieszkalną, biurową czy studyjną pełni połowa modułów, a tylko 20 z nich na co dzień. Miesięczny czynsz wynosi tam około 60 tys. jenów (~ 1800 zł).

Nakagin Capsule Tower wymaga szybkiej renowacji, albo zlikwidowania. Na renowację brakuje funduszy, a niektórym mieszkańcom nie zależy na odnowieniu wieży. Natomiast na jej rozbiórkę musi zgodzić się co najmniej 80 proc. lokatorów. Wydaje się jednak, że budynek może zostać uratowany dzięki crowdfundingowi. Organizatorzy Save Nakagin Capsule Tower Project chcą wykupywać moduł po module, ponieważ wieża mieszkalna z kapsuł Nakagin w Tokio to jeden z najbardziej znanych przykładów architektury metabolistycznej.

140 pomieszczeń zamkniętych w stalowych pudłach zostało zawieszonych na dwóch żelbetowych trzonach komunikacji pionowej. Charakterystyczne kubiki w bulajami to zmodyfikowane kontenery transportowe, w których wycięto okna, a wewnątrz rozmieszono łazienki, miejsca do spania i pracy wyposażone w najnowocześniejsze urządzenia techniczne.

Kurokawa zakładał, iż Nakagin może ulegać przeobrażeniom w czasie wraz ze zmieniającymi się potrzebami właścicieli i oczekiwaniami użytkowników. Kolejne kapsuły mieszkalne mogły więc być dodawane lub odejmowane.

Interesującą anegdotę dotyczącą formy kapsułowca przedstawił Charles Jencks, który podczas jednego ze spotkań z Kurokawą podzielił się spostrzeżeniem, iż przypomina ona piramidę kostek cukru lub ustawione na sobie pralki. Japoński architekt odparł, iz są to błędne domniemania bowiem on widzi w kapsułach "klatki dla ptaków". "W Japonii betonowe ptasie budki z okrągłymi otworami umieszczane są na drzewach"- tłumaczył. "Robiłem takie budki dla komiwojażerów I kawalerów podróżujących ze swymi ptakami".