Korzenie muzyki gospel są zakopane głęboko w XVIII wieku, kiedy afrykańska kultura niewolników na południu Stanów Zjednoczonych spotkała się z wiarą chrześcijańską ludności białej. Kosciól był chętny aby ocalić duszę uciśnionych, ale bał się aby czarni nie zrobili buntu, więc zachęcano do wspólnych modlitw -- zwykle były ponure psalmy jako część modlitw. Jednak doszło do religijnego 'wielkiego przebudzenia' i wprowadzono 'Hymny i Pieśni Duchowe' opublikowane przez kaznodzieję Izaaka Wattsa w Bostonie w 1739 roku. Żywe melodie i motywy odkupienia i zbawienia były niezwykle atrakcyjne dla niewolników. Dalsze trwałe hymny zostały wprowadzone przez nowo utworzony Kościół Metodystów Johna Wesleya, a jednym z najbardziej znanych hymnów był "Amazing Grace" napisany przez wielebnego Johna Newtona, który przed swoim chrześcijańskim nawróceniem był majstrem na niewolniczym statku.
Amazing Grace - Best Version By Far!
https://www.youtube.com/watch?v=CDdvReNKKuk
W czasie wojny o niepodległość Stanów były naciski aby niewolnictwo było nielegalne w Imperium Brytyjskiego i tworzono anty-niewolnicze stowarzyszenia, a w szczególnosci zajmowali się tym kwakrowie w Stanach. Afrykański Kosciól Baptystów został powołany w 1780 roku, a dziesięć lat pózniej wielebny Richard Allen utworzył Afrykański Kościół Metodystów. Allen opublikował w 1801 roku własne kompozycje pt. "Kolekcje Duchowe" i wyraźnie słychać było afrykańskie wpływy już w znanych hymnach, bo spłaszczone nuty muzyki blues zostały uwzględnione w refrenach i odpowiedziach.
W początkach XIX wieku doszło do 'drugiego wielkiego przebudzenia' gdzie zarówno czarne jak i białe kongregacje spotykały się na wielkich zgromadzeniach na powietrzu gdzie dochodziło do płomiennych kazań, dramatycznych konwersji i chrztów i masowych śpiewów. Zaczęło się w stanie Kentucky i potem były to tygodniowe ekstrawagancje trwające do późnej nocy. To były wczesne ekwiwalenty Festiwalu Rock gdzie często było 20 000 ludzi, ale nie było rasowej integracji, bo biali zwykle siedzieli, a Murzyni stali i mogli wyrażać swe afrykańskie okrzyki, tańce, klaskanie i uderzanie po udach. Czarna kongregacja robiła też buczenie i jęki, ale to nie był znak niezadowolenia, tylko wskaźnik radości i satysfakcji.
Oddzielny kult religijny doprowadził do innowacji w afro-amerykańskim kościele i na początku XX wieku zaczęto uwzględniać nowe dźwięki jazzu pochodzące z Nowego Orleanu, a blues rozprzestrzeniał się jako muzyka ludowa z Delty Mississippi. Chociaż "diabelska muzyka" nie została dobrze przyjęta przez wszystkich bogobojnych ludzi, to z pewnością miała wpływ na rozwój muzyki gospel.
Dixie Hummingbirds - I've Got So Much to Shout About at Newport Folk Festival 1966
https://www.youtube.com/watch?v=rN5P9DileN4
Dwie dekady od zakończenia II wojny światowej nastąpił "Złoty Wiek" muzyki Gospel. Męskie kwartety jak 'The Kings of Harmony' czy 'The Famous Blue Jays' pokazały drogę setkom grup 'twardego gospel'. The Golden Gate Quartet wprowadził bardziej beatowy styl rytmiczny. Dixie Hummingbirds zaczęli jeszcze w latach 30-tych.
Choć muzyka Gospel była inspiracją dla wielu począwszy od lat 60-tych, to pozostaje fundamentem kultu wsród wiernych dzisiaj. Jest to prawdą nie tylko w Stanach, ale na całym świecie, zwłaszcza w Europie i Afryce, gdzie nadal inspiruje spiewaków o zadziwiającej wirtuozerii do wyczynów o niemal boskiej słodyczy wokalnej.
Inne tematy w dziale Kultura
