Zginął nasz prezydent, jego żona a wraz z nimi prawie setka najważniejszych ludzi w państwie. Rozdzierająca i bezprecedensowa tragedia. Pisałem o tym, pisali o tym inni. Nie trzeba tu nikomu niczego tłumaczyć. A jednak wbrew temu co twierdzą pretensjonalni hiperboliści, tak jak po smierci Papieża Kościół Katolicki istnieje nadal tak po śmierci Lecha Kaczyńskiego Polska nadal żyje i dziękuje swojemu prezydentowi najwspanialszym memento: inflacja spada, złotówka rośnie w siłę do tego stopnia, że być może NBP bedzie musiał interweniować, na giełdzie umiarkowane wzrosty. Tego właśnie, wydaje mi się, a nie rezygnacji i umartwiania, życzyłby sobie prezydent.
I ja ze swojej strony postanowiłem podejść do sytuacji konstruktywnie. Co ze spuścizny Lecha Kaczyńskiego, jako jego polityczny krytyk, chciałbym zachować? Otóż chciałbym zachować jego dorobek polityki jagiellońskiej. Oczywiście w nieco zmienionym pod wpływem obecnej sytuacji kształcie. Nie wolno nam zmarnować tego co się dzieje w Rosji. To do jakiego stopnia można ufać zmianie nastawienia rosyjskich władz okaże się z czasem. Jednak odruch serca i zmiana podejścia do własnej historii zwyczajnych Rosjan warta jest szacunku i zauważenia. Co nie zmienia faktu, ze z Rosja interesy prawdopodobnie nadal będziemy mieli sprzeczne. Ponieważ i naszym interesem i obowiązkiem jest wciąganie byłych republik radzieckich w orbitę wpływów demokratycznego zachodu. Przede wszytskim mam na myśli Ukrainę, Gruzję i Białoruś. To niełatwe? Wiem. Do roboty.
Wydaje mi się, ze tego właśnie chciałby Lech Kaczyński. Nie naszego umartwiania się, batożenia i rezygnacji. Czego by o nim nie mówić był człowiekim walecznym i widoku rozmamłanych Polaków by nie zniósł.
p.s. Wczoraj, z pomocą moich komentatorów doszedłem do wniosku, że nie warto angażować się w irarcjonalne awantury na salonie. Dlatego z następnym wpisem poczekam na koniec żałoby.
Inne tematy w dziale Polityka
