Wolność sikania, wolność buczenia.

Powstanie to straszna nuda jest. Raz do roku jakieś stare zgredy plotą coś o czasach, których nikt, łącznie z nimi, dawno nie pamięta. Nie ma co o tym pisać na naszych kolorowych portalach informacyjnych. Coś o wojnach, zabitych (podobno na własne życzenie), jakiejś okropnej demolce. Wojen od dawna nie ma ponieważ wszyscy jesteśmy cywilizowani. Tak do końca zresztą nie wiadomo czy kiedykolwiek były, bo kto o nich opowiada? Oszołomy najczęściej. A jak wiadomo oni mają tendencje do konfabulacji i pesymizmu. Nie chcą zobaczyć jak jest fajnie.

Co innego buczenie. Ooo, buczenie (ostatnio, zabawna sprawa, na uroczystościach upamietniających to nudne powstanie dzięki czemu uroczystości są nieco zabawniejsze i można o nich na naszych kolorowych portalach napisać). Buczenia nie może być! Buczenie jest straszne. Szczególnie kiedy buczą Oni. Buczenie wprawia nasze gładziutkie i spokojne, jak nasi biznseowi kołcze, mózgi w nieprzyjemne drżenie. O buczeniu trzeba mówić, trzeba zwracać uwagę, trzeba piętnować. Buczenie jest objawem powtornej agresji i braku tolerancji.

A nie można by się wykazać pomysłowością i poczuciem humoru jak nasze postępowe zuchy, które sikały do zniczy? Sikały! Hahahahaha! A to franty! Albo krzyże z puszek po piwie robiły. Albo śmiały się z modlących. Bo śmiech, proszę ja was to samo zdrowie. Taki śmiech z "zimnego Lecha" na przykład. A nie jakieś oszołomskie buczenie. Tłumaczą takim ałtorytety żeby nie buczeli a oni nic. Buczą. Zacofane tępaki.

Tylko żeby wam, łachudry, nie przyszło do głowy za rok premiera obsikać!