Wartości dualne: prawo/obyczaj, władza/ład, grzech/wina.
Te wartości można zaliczyć do wspólnie występujących : prawo, władza, grzech – występują w cywilizacjach hierarchicznych, a obyczaj, ład, wina ( w zasadzie podobnie należałoby też traktować dobrobyt i bogactwo) w cywilizacjach egalitarnych.
Istotna jest różnica w pochodzeniu – wskazane wartości w cywilizacjach egalitarnych są wynikiem mediacji społecznych (po części też tak można określać poziom dobrobytu). Problemem jest brak stosownych określeń rozróżniających – przecież nie używa się w dyskusjach filozoficznych określenia obyczaj jako odpowiednik prawa. Raczej próbuje się przypisywać prawu różne znaczenia dopasowując je do okoliczności.
Brak tych wyróżnień powoduje mentalny chaos.
Szczególna tu rola KK, gdzie zmieniono przekaz dotyczący postawy Chrystusa nakazując wierzyć, że oddał życie „za nasze grzechy”, gdy przecież chodziło o uwolnienie od grzechu, co wiąże się odrzuceniem grzechu wynikającego z przekraczania prawa narzuconego (objawionego).
Własność
Pierwszym rozróżnieniem jest, że kwestia własności dotyczy podmiotu cywilizacyjnego; niższe szczeble hierarchiczne nie mają prawa do własności, a zatem jeśli takową władają, to albo nielegalnie, albo czasowo; można im tę własność odebrać bez żadnych konsekwencji.
W tej sytuacji własność w cywilizacji egalitarnej związana jest z osobą i wprowadzane są społeczne ograniczenia jej wielkości.
Rozumienie tych zależności jest lepsze w odniesieniu do świata roślin i zwierząt, które mają teren swego posiadania (rośliny – zakres zasięgu korzeni, zwierzęta – teren żerowania). I nie sięgają po więcej niż im to potrzebne.
Do podobnych relacji dąży się w cywilizacji egalitarnej – tak to wynika z nauki Chrystusa, ale też takie były pierwotne uregulowania w RP.
W przypadku podmiotu gromadnościowego faktyczna własność jest własnością podmiotu. W przypadku Cywilizacji Żydowskiej – jest to cały naród. I to na tej zasadzie występują żądania, które ostatnio są określane jako „447”.
Jeśli zaakceptujemy dominującą rolę judaizmu także w Polsce – to „447” ma uzasadnienie.
