Zawiodłem sie na Sikorskim

"Zawiodłem sie na premierze"-tymi słowami Radosław Sikorski usprawiedliwiał swoją decyzje w sprawie kandydowania do Sejmu z bydgoskiej listy PO. Jeden ze spektakularnych transferów tej kampanii. Wcześniej taki wybór ogłosił Antoni Mężydło. Bogdan Borusewicz także kojarzony z PiSem uczynił podobnie. Z tych trzech postaci najbardziej zawiódł mnie właśnie Sikorski. Antoni Męzydło ma piękne karty historii ,ale jednocześnie znany jest ze swego indywidualizmy,uporu ,braku umiejętności gry zespołowej. Ostatnimi czasy jego obecnośc w PiSie przypominała nieco sytuacje Rokity w Platformie.Natomiast Borusewicz nigdy nie był mocno związany z partia Kaczyńskich W wyborach co prawda zyskał ich poparcie,ale w tamtych czasach wszystko wskazywało ,że bedziemy mieli POPis ,dlatego Platforma tez wsparła Borusewicza. Jego UDecki rodowód stanowił niewątpliwą przeszkodę w jego relacjach z Braćmi. Co innego Sikorski. Po nim sie spodziewałem najwiecej,a to dlatego ,ze miał(ma) wiele atutów:

Po pierwsze:życiorys:we wczesnej młodości zaangażowany w walce z komuną po stronie Solidarności,uchodźca polityczny w Wielkiej Brytanii ,studiował w Oksfordzie,pracował dla brytyjskiej prasy(w Afganistanie,Angolii,Jugosławii),vice-minister MON w rzadzie Olszewskiego, członek rzeczywisty American Enterprise Institute  i dyrektorem wykonawczym Nowej Inicjatywy Atlantyckiej przy AEI.Prywatnie zonaty ze znaną dziennikarka i pisarką amerykańską Anne Applembaum.

Po drugie :prezencja:Sikorski to polityk młody,przystojny,do tego fachowiec, zna języki obce ,obyty w świecie ,biegły w zakresie stosunków miedzynarodowych ,żywe zaprzeczenie tezy,jakoby w PiSie brakowało ludzi światłych,a byli ciemnogrodzianie.W zakresie PRu dorównywał Marcinkiewiczowi(wszyscy pamietamy jego skoki ze spadochronem,osobiste sprawdzanie znajomości wśród żołnierzy języka angielskiego ,etc.) Swego czasu spekulowano nawet o jego przyszłej kandydaturze na urząd Prezydenta RP.

Po trzecie:pomysły:niektóre poglądy na temat reformy naszej armii przypadły mi do gustu ,m.in. uczynienie z naszych sił zbrojnych armii zawodowej,ograniczenie(zniesienie)poboru.

Mimo tych niewątpliwych atutów Sikorski mnie rozczarował swoim zachowaniem. Można zrozumieć jego konflikty z Antonim Macierewiczem w MONie,moge nawet zrozumieć jego decyzje o podaniu sie do dymisji ,krytykę premiera i swego następcy. Mógł to wszystko robić nie angażując sie w bieżącą politykę.Mógł wybrac karierę dyplomaty ,publicysty ,cos na kształt Marcinkiewicza? Niestety Radosław postanowił inaczej. Przystał na propozycje Platformy startu w wyborach ;mało tego ,stał sie jedną z głównych twarzy firmujących brutalne ataki na PiS ,na rzad, w którym do niedawna pracował. Właczył sie śliską kampanię wyborczą. Najbardziej bolą jego słowa ostrej krytyki pod adresem minister Fotygi (ostatnio w Szczecinie kpił z niej nazywając ją ,najwybitniejszą minister MSZ mijającego tysiaclecia)oraz  premiera. Przecież przez wiele miesiecy uczestniczył w tych rządach ,słuchał ,rozmawiał, witał się z Lepperem ,Giertychem ,Ziobro.Wtedy było znośnie, a teraz wszystko mu sie nie podoba. Ja rozumiem ,ze niedługo wybory ,że jest kampania rządząca sie własnymi prawami,że trzeba czasem mocno zaatakować swoich przeciwników ,nie stroniąc od populizmu. Jednak Sikorski jawił mi sie jako ktoś ,kto ma inne zasady. Nie spodziewałem się ,ze tak szybko przeskoczy na inny(przeciwny) pokład ,gdy tylko zrobi sie gorąco..A tak to obecnie wygląda.Niestety. 

Po