Jerzy Owsiak znowu podniósł poprzeczkę do wysokości 52 mln zł. Nie cyka się prawicy, która chodzi ze swoimi tyczkami i chce strącić szefa WOŚP z wysokości, aby znalazł się w rynsztoku wraz z nimi.
Tubylczy konserwatyzm, a w zasadzie folklor prawicowy, który ostatnio otrzymał twarz Piotra Wielguckiego o ksywce MatkaKurka, nie zmieni swoich przyzwyczajeń przyziemnych. To, co zdecydowanie lepsze od nich, będzie w imię równania do solidarnego poziomu (czyt. do zera), sprowadzał do swego bulgotania.
Owsiak wbrew polskiej normie wyrywa się ze schematów, że nie można. W tak dużej populacji, jak Polacy, zdarzają się perełki, które naruszają naszą tradycję, że nie można.
Porównuję Owsiaka do Zbigniewa Bródki, który sięgnął po złoto w panczenach w Soczi, chociaż od Bałtyku do Tatr nie ma krytego toru. Jest jeszcze kilka nazwisk, które urywają się z uwięzi niemocy.
Owsiak i Bródka powinni być powszechniejsi w kraju nad Wisłą, żyjemy jednak w borach cywilizacyjnych, gdzie Polak Polakowi wilkiem. Dla tych ostatnich bliższy język szczekania niż polski.
Owsiak jednak nadal gra, podnosi poprzeczkę, gdzie prawicy wzrok nie sięga. Bródka będzie nadal wygrywał, mimo braku krytego toru. Wierzę, że ta gra będzie słyszana i korzystna jeszcze dzień po końcu świata. Oby nie był to Marsz Żałobny Fryderyka Chopina.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
