Wencel: Wiersze Polkowskiego jak pieśni sztucznego słowika

W bieżącym wydaniu “Gościa Niedzielnego” (nr 2 / 2010) Wojciech Wencel w felietonie pod wymownym tytułem “Klęska polskiej poezji” krytykuje wydany niedawno zbiór wierszy Jana Polkowskiego “Cantus”.

“Z entuzjazmem przyjąłem wiadomość, że Polkowski wraca po blisko dwudziestu latach z tomem nowych wierszy. Czyżby ponownie otrzymał misję szukania prawdy? – pisze poeta z Matarni. – Nic z tych rzeczy. Wiersze z tomu <Cantus> porażają wielosłowiem i duchową pustką. Za wszelką cenę chcą się podobać. Są jak dekoracje z papier-mâché albo jak pieśni sztucznego słowika, który w baśni Andersena błyszczał na dworze chińskiego cesarza. Nie chodzi o to, że nie mówią już o Polsce. Chodzi o to, że ich źródłem jest estetyka, a nie rzeczywistość. Jako żywo przypominają egzaltowane epifanie Adama Zagajewskiego, pełne opisów letnich spacerów po starannie przystrzyżonym parku.”