Wojciech Wencel
Calcium magnesium
Leżą w zbiorowej mogile
z przestrzelonymi głowami
ich utrudzone ciała
stopniowo tracą na wadze
rozkłada się wątroba
wiotczeją mózg i serce
w końcu pękają ścięgna
i kruszy się szkielet
legiony gnilnych bakterii
zostawiają za sobą
jedynie minerały
lżejsze niż szczypta prochu
po latach są już cząstkami
tablicy Mendelejewa
rozpływają się w ciemności
na cztery strony świata
jak było im obiecane
w Kazaniu na Górze
stają się
solą ziemi
———-
Czterdzieści i Cztery
O starym życiu nikt już nie pamięta
płoną świece przed pałacem prezydenta
Z matki obcej; krew jego dawne bohatery,
A imię jego będzie czterdzieści i cztery.
Polsko w ciemnościach porodu
nie jesteś Chrystusem narodów
jesteś Jonaszem w brzuchu wielkiej ryby
pójdź ach pójdź do swojej Niniwy
13 kwietnia 2010
———-
Oba utwory, opublikowane w weekendowej “Rzeczpospolitej”, przytaczamy za serwisem internetowym gazety.
