Lokalna waluta gminna

Uważam, że już nie ma żadnych wątpliwości - musi nastąpić wyzwolenie się inicjatywy obywatelskiej w celu wypracowania środków na utrzymanie rodziny. Każdą jednak inicjatywę hamuje brak środków finansowych na rozpoczęcie działalności i jej kontynuowanie - to problem przedsiębiorców, a także brak wolnych środków płatniczych w portfelu konsumenta - czyli jest to problem społeczny.

Jak pobudzić przedsiębiorczość bez nakładów inwestycyjnych ?

Wbrew pozorom, nie jest to zadanie trudne i w dużej części zależy tylko od samego społeczeństwa. Tutaj oparłbym się na najmniejszej społeczności lokalnej, jaką jest gmina. W zasadzie nie ma żadnych przesłanek ograniczających pełną niezależność gminy jako koordynatora przedsięwzięć gospodarczych na terenie gminy.

Uważam, że warto spojrzeć na bilans gminy - nie ten "złotówkowy", ale bilans potrzeb. Każda gmina ma swoje zadania własne oparte na finansowaniu między innymi szkół czy ośrodków opieki społecznej. Z drugiej strony gmina ma prawo do pobierania podatków na utrzymanie gminy od przedsiębiorców zarejestrowanych na swoim terenie...

 

Nie upieram się, że muszą tutaj uczestniczyć obowiązkowo oraz wszyscy. Nic podobnego. Ale to właśnie GMINA może tu przejąć rolę inicjatywy choćby tylko dlatego, że posiada potencjał do penienia takiej roli koordynatora.

Proponuję rpzyjąć bardzo uproszczony model ilustrujący sam problem:

- gmina jako jednostka zarządzająca, w ramach utrzymania szkoły - finansuje jej potrzeby. Ograniczmy się do stołówki szkolnej, która jest finansowana przez zarząd gminy. Normalnie gmina przyzanje pieniądze w ramach budżetu, a szkoła nabywa na rynku potrzebne produkty i przygotowuje uzgodnione posiłki...

- na terenie gminy może znajdować się producent - ktory z braku sprzedaży swojej produkcji zaoferuje gminie swój produkt - np. warzywa - w zamian za swoje zobowiązanie fiskalne na rzecz gminy. Jeżeli gmina nie może wyegzekwować pieniędzy i przyjmie produkt w naturze - to tak pozyskany produkt może przekazać potrzebującym - albo szkole finansowanej przez gminę - zamiast pieniędzy na zakup, albo też i rodzinie, która potrzebuje pomocy, bo nie ma źróła utrzymania.

NIe wchodząc dalej w dywagacje - gmina w ramach podatku na rzecz gminy może pozyskać różne produkty i zagospodarować je we własnym zakresie. Tu bilans potrzeb decyduje o sposobie zagospodarowania - bowiem gmina przyjmie tylko produkt w ramach należnego zobowiązania od gminy. Jednak producent nie będzie już w stanie zaległości wobec gminy a gmina będzie miała z czego wykonać swoje zobowiązanie.

Dzięki takiej akcji gminy - promocyjnej przecież dla producentów na swoim terenie - gmina może uzyskać nadwyżkę jakiegoś produktu - więc i pomoc gminy będzie mogła być większa... chociaż będzie to wymiana bez pośrednictwa pieniądza państwowego...

 

W pewnym sensie jest to stymulacja gospodarki lokalnej, stymulacja inicjatywy gospodarczej lokalnej społeczności i tylko tam, gdzie będzie taka wola mieszkańców gminy. Może okazać się, że niektóre produkty znajdą się w pewnej nadwyżce produkyjnej... - ich cena będzie więc adekwatnie niższa, ale zapotrzebowanie na produkty deficytowe będzie podnosić cenę poszukiwanego produktu...

 

To produkt zdeponowany do gminy w ramach zobowiązania wobec niej będzie gwarancją wartości pieniądza gminnego - lokalnej waluty w gminie. Będzie to wartość zabezpieczona produktem, nie będzie to żadna fikcja, ale rzeczywista relacja między podażą i popytem. W takim przypadku zawsze będzie można przeliczać walutę lokalną w gminie na jej odpowiednik w pieniądzu pańśtwowym - ale będzie to rzeczywista wartość produktu na terenie konkretnej gminy.

 

Czy jest warunek współuczesniczenia wszystkich gmin w państwie ?

Uważam, że jest to oddolna inicjatywa mieszkańców lokalnej gminnej społeczności, a wymiana między gminami nadwyżkami produktów (a także i usług) może być regulowana odpowiednimi umowami już między gminami.

W ten naturalny sposób można stymulować lokalną przedsiębiorczość.