Odkrycie korzenia buraka cukrowego jako substytutu cukru produkowanego z trzciny cukrowej zrewolucjonizowało produkcję cukru na świecie. O ile wcześniej słodki kryształ sprowadzano do Europy, tak nowa technologia rafinacji cukru zdecydowanie wpłynęła na eksport w skali światowej.
Dość szybko rozpoczynano produkcję buraka cukrowego i jeszcze szybciej wznoszono kolejne cukrownie. Warto dodać, że właśnie Dolny Śląsk stał się największym regionem uprawy buraka cukrowego oraz coraz liczniejszych cukrowni. Kampania cukrownicza była dodatkową możliwością zarobkowania dla wielu chłopów, którzy nie mieli własnego gospodarstwa albo było ono zbyt małe.
Odpady powstające w procesie produkcji cukru stanowiły paszę dla zwierząt hodowlanych a osady gromadzone w procesie mysia korzenia buraka cukrowego stały się nowym źródłem ubogacenia gruntów piaszczystych. Tak oto rozwinęła się współpraca między rolnictwem i przemysłem.
Zainteresowanie produkcją korzenia buraka cukrowego było tak duże, że trzeba było wprowadzić kontraktację buraka. Plantator otrzymywał nasiona do wysiewu i miał gwarancję zbytu zakontraktowanego korzenia po atrakcyjnych cenach. Dzięki temu uniknięto kryzysu nadprodukcji korzenia i tym samym spadku rentowności uprawy buraka cukrowego - która wymagała jednak ogromnego nakładu pracy szczególnie w początkowym okresie wzrostu roślin. Chodziło o pielenie buraka w celu eliminacji chwastów, które bardzo szybko opanowywały plantację.
Dlatego przy zawieraniu umowy z plantatorem musiał on wykazać, że będzie w stanie utrzymać właściwy poziom uprawy buraka cukrowego. Z kolei ogromne zapotrzebowanie na cukier pozwalało na dodatkowy zarobek bardzo dużej ilości gospodarzy.
Mijały lata - i co możemy przeczytać:
"W latach 2006−2010 sektor produkcji cukru został poddany gruntownej restrukturyzacji. Przeznaczono na nią 5,4 mld euro. Dzięki temu udało się dobrze przygotować sektor na zmiany i w ciągu ostatnich lat znacznie poprawić jego wydajność. Zniesienie systemu kwot daje producentom możliwość dostosowania produkcji do rzeczywistych możliwości handlowych i zdobywania nowych rynków eksportowych. Oznacza ono również uproszczenie zarządzanie polityką w tym obszarze, a z punktu widzenia operatorów, producentów i sprzedawców − mniej formalności."
Cytat pochodzi z informacji o decyzji Parlamentu Europejskiego oraz krajów członkowskich UE o zniesieniu systemu kwot cukrowych - które zdecydowanie ograniczały potencjał produkcyjny gospodarstw rolnych w zakresie produkcji korzenia buraka cukrowego...
Z treści artykułu wynika, że:
"System kwot cukru ustanowiono w 1968 r. pierwszymi przepisami WPR dotyczącymi cukru. Wtedy wprowadzono również pomoc dla producentów w formie cen ustalonych na poziomie znacznie przewyższającym ceny na rynku światowym. W 2006 r. państwa członkowskie podjęły decyzję w sprawie zniesienia systemu kwot cukru."
Sam artykuł pochodzi z 29 września 2017 roku*).
Od tej przełomowej decyzji mija zaledwie 5 lat i już obserwujemy załamanie się gospodarki w zakresie produkcji cukru. Jeszcze nie tak dawno polscy rolnicy walczyli o zachowanie polskich cukrowni - które w znaczącej ilości wykupili producenci z kapitałem zagranicznym...
W końcowej części tego artykułu jest informacja, że produkcja cukru z buraka cukrowego to zaledwie 20% światowej produkcji a pozostałe 80% to cukier produkowany z trzciny cukrowej.
Ostatnie zdanie tego tekstu brzmi tak:
W UE istnieje też szereg rafinerii, które przerabiają surowy cukier trzcinowy z importu.
I to jest chyba wskazanie - że skoro tekst był napisany 5 lat temu, to
pora, by cukier trzcinowy z europejskich rafinerii znalazł wreszcie zainteresowanie nabywców...
*) - https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/pl/IP_17_3487
Komentarze