Kilka dni temu obiegła media informacja, że rozważany jest szczególny tryb Święta Niepodległości w setnym roku odzyskania niepodległości. Nic dziwnego, że taka decyzja została podjęta w sposób tak szybki, jednocześnie też skuteczny. Czy rozważania w sprawie szczególnego dnia wolnego od pracy powinny trwać latami ?
Widzimy, jakie sztuczki podejmuje zaKODowana opozycja, której celem jest tylko odsunięcie od władzy ludzi opowiadających się za państwem prawa i sprawiedliwości jednakowej dla wszystkich. Nie można zakładać, że dzień świąteczny, dzień wolny od pracy jest świętem w rozumieniu "nicnierobienia". Nawet w niedzielę trzeba dopełnić obowiązków gospodarczych - jeżeli ktoś hoduje zwierzęta, to jeszcze przed wyjściem do kościoła musi dopełnić nakarmienia zwierząt czy też dokonać niezbędnych czynności pielęgnacyjnych - tak postępuje się na wsi.
A w mieście - wiele osób posiada ulubione zwierzątka - które także trzeba nakarmić, wyprowadzić na spacer w celach całkowicie oczywistych i dopiero wtedy można obchodzić uroczystości zaplanowane na taki dzień.
Inne jest też myślenie przedsiębiorstw świadczących usługi - transport publiczny, restauracje, kawiarnie czy też teatry.
Innym zagadnieniem jest praca zespołów amatorskich - dopiero w dzień wolny od pracy zawodowej mogą przedstawić publiczności swój program pracowicie przygotowywany przez długie miesiące ćwiczeń kosztem swojego czasu przeznaczonego dla rodziny.
I tu warto jest zwrócić uwagę na osoby piastujące urzędy różnej rangi. Wiele amatorskich przedstawień okolicznościowych dowartościowuje obecność przedstawiciela władzy. Spektakle mogą odbywać się tylko w takich porach, w których przyjdzie publiczność a osoba publiczna nie może być jednocześnie w więcej, niż w jednym miejscu...
Uważam, że ten jeden dodatkowy dzień jest wyjściem właśnie dla podniesienia rangi przygotowywanych uroczystości stulecia odzyskania niepodległości a działania zbrojne tamtego okresu trwały przecież około roku. Fakt, że do zbrojnego powstanai doszło w Poznaniu zaraz po świętach Bożego Narodzenia. Te działania sprowokowali poznańscy Niemy swoim butnym przemarszem przez miasto i nic dziwnego, że polskie społeczeństwo, przymuszone wcześniej do udziału w wojnie po stronie Cesarstwa Niemieckiego, nie mogło milczeć w chwili, gdy przegrani zrywali flagi państw walczących przeciwko państwu niemieckiemu...
Zbrojny protest mieszkańców Wielkopolski dał też przykład opowiedzenia się za wolą przynależności do państwa polskiego na innych obszarach a wojna bolszewicka z roku 1920 również nie była przypadkiem. Wobec tak długiego okresu odzyskiwania państwowości Polski jako niepodległego bytu trudno jest świętować ten zryw ku wolności w kilka godzin. Owszem, są media zainteresowane stłumieniem prawdy o zbrojnym tworzeniu Polski jako państwa niezależnego i samodzielnie stanowiącego swoje prawa. Dziwi postawa niektórych polityków, którzy opowiadają się przeciwko polskości, przeciwko normom stanowionym przez polskie społeczeństwo - służące samemu sobie. Owszem, chcieliby pozorną jedność pod dyktat niemiecki na wzór sowieckiego komunizmu sterowanego filozofią komunistów niemieckich.
My - jako naród doświadczony rozbiorami oraz szowinizmem niemieckim i sowieckim dobrobytem - opowiadamy się za równymi dla wszystkich prawami obywatelskimi, statusem materialnym godnym obywateli państw europejskich i nie będziemy przyjmować wzorców narzucanych nam przez kundli marksizmu i leninizmu występujących tym razem jako "opozycja".
Na miano opozycji trzeba zasłużyć i trzeba też mieć program godny uwagi a nie obszczekiwać karawanę przemierzającą
drogę dziejów...
