W najnowszym nrze Świata Nauki są przynajmniej trzy artykuły mówiące o wrogich nauce lub sprzecznych z nauką i faktami działaniach polityków USA.
Przykład 1) to terapie antygejowskie przy użyciu dawno skompromitowanych metod i to mimo jednoznacznej pewności naukowców, że homoseksualizm nie jest patologią - nie jest chorobą (dysfunkcją) w żadnym tego słowa medycznym (psychologicznym) rozumieniu. Terapeuci "leczący" homo są zwyczajnymi oszustami. W niektórych stanach wciąż tego rodzaju oszuści nie są ścigani, a niektórzy politycy jawnie ich popierają
Przykład 2) dotyczy ustaleń naukowców na temat tego, w jaki sposób i którzy Rosjanie zhakowali amerykański system wyborczy i zmanipulowali wybory na korzyść Trumpa. Niektórzy politycy zupełnie bezwstydnie blokują prace mające na celu zabezpieczenie systemów IT.
Przykład 3) dotyczy podejmowania decyzji przez władze sprzecznych z ustaleniami nauki i szykanowania naukowców publikujących wyniki badań sprzeczne z życzeniami lub zakazami władz.
Mamy jak widać trzy zupełnie różne spojrzenia na to samo zjawisko z trzech różnych stron jakby widoczne trzy różne twarze sił zła: 1) Twarz fanatyka "leczącego" homo, 2) Twarz rosyjskiego agenta i 3) Twarz aroganckiego władcy, któremu się wydaje, że władza ma większą moc dowodową niż dowody naukowe.
Coraz lepiej jest widoczne, że ciemnogród to po prostu siły zła - to królestwo Szatana. A złych ludzi najpewniej rozpoznać po tym, czy okazują szacunek nauce i naukowcom - czy okazują szacunek prawdzie.
Kiedy się to już napisze, aż dziw bierze, że coś tak oczywistego może budzić jakieś wątpliwości. Przecież definicja "metody naukowej" na pierwszym miejscu stawia uczciwość, co jest oczywiste, bo wyniki sfałszowane nie mogą prowadzić do prawdy, a więc nie mogą stać się częścią nauki. Naukowiec musi być więc człowiekiem dobrym, a kto jest wrogiem ludzi dobrych?
