Jak powinien wyglądać idealny transport publiczny? Teoretycznie to każdy to wie: powinien być wygodny, tani, szybki i bezpieczny. Wygodny - ta cecha najważniejsza - oznacza regularność i częstość kursowania, zasięg (dostępność), gęstość przystanków oraz komfort jazdy. Jak można łatwo zauważyć, ideał jest niemożliwy do osiągnięcia. Przykładowo, zasięg linii jest sprzeczny z taniością, a mniej banalnie: szybkość jest sprzeczna z gęstością przystanków.
Wartościowy jest taki tekst tylko wtedy, gdy zawiera praktyczne wskazówki, jak zbliżyć się do ideału. Co i jak trzeba zrobić, żeby uzyskać najlepszy efekt. Oto program naszej partii w tej kwestii:
1. Prywatyzacja usług transportu publicznego - tego tłumaczyć chyba nie trzeba (?) każdy wie, że prywatna firma lepiej działa niż państwowa.
2. Koncesje. Warunkiem dopuszczenia do rynku powinno być spełnienie minimalnych standardów, np. standardu zasięgu w postaci: "muszą być obsługiwane przynajmniej raz dziennie następujące miejscowości: ...", albo standard częstości: "w mieście minimalna częstość dla danej linii wynosi 30 minut". Usługodawca który np. zamknie nierentowną linię odcinając od świata miejscowość z listy, traci koncesję.
3. Zmiana przepisów. Wprowadzimy przepis, że pojazd jadący bez spóźnienia ma obowiązek zatrzymywać się na życzenie pasażera i wypuścić go nawet w miejscach bez przystanku (jeśli nie łamie to innych przepisów). Pojazd stojący w korku ma obowiązek wypuścić pasażera w każdym miejscu na jego życzenie. Wszystkie przystanki są "na żądanie". Kierowców autobusów obowiązuje jazda buspasem. I wiele innych przepisów wprowadzimy, zmieniających totalitarnego ducha PRL w usługowego ducha wolnego świata.
4. Bezpieczeństwo musi być priorytetem. Pojazdy publiczne nie mogą dymić, kaleczyć, psuć się, ulegać wypadkom, brudzić.... Psuć się nie mogą drzwi ani okna. Kierowcy nie wolno gwałtownie hamować, chyba że robi to w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia ludzkiego.
Komentarze