Ponieważ toczy się znów dyskusja o walce ze złem w przedszkolach, warto pamiętać o podstawach. Powinienem napisać tam komentarz, ale burak mnie zablokował - nie lubi merytorycznych komentarzy. Przypominam więc tutaj:
Nasze prawo nie chroni dzieci w praktyce, a w niektórych placówkach wychowawczych wciąż obowiązują stalinowskie knajackie modele socjalizacji dzieci. Niestety, przedszkola same w sobie są patologią, która jest konsekwencją patologii życia rodzinnego. Brak babć i ciotek do dyspozycji, brak zaangażowania dziadków... Rodzina dwupokoleniowa jest patologią życia rodzinnego - można się godzić z faktami i trudnościami, ale trzeba rozumieć i właściwie oceniać sytuację. Przedszkola, jako zło konieczne, muszą być odpowiednio traktowane z pełną nieufnością, a wszelkie zaniedbania, skutkujące krzywdzeniem dzieci, powinny być surowo karane. Absolutnie niedopuszczalne jest zostawianie dzieci bez opieki - to tak jakby pozwolić jednym dzieciom krzywdzić inne dzieci.
