Dzięki pięknej notce o Himalajach przypomniało mi się, że jest jeszcze jeden nieporuszony temat reformowania złego prawa.
Naukowcy niedawno zgodzili się, że wszystkie rezerwaty i Parki Narodowe powinny być zarządzane i eksploatowane przez ludzi, którzy żyją w rezerwacie (Parku Narodowym) i na jego obrzeżach, żyjąc z bogactw naturalnych, jakie rezerwat oferuje mieszkańcom. Człowiek też jest zwierzęciem i jak każde zwierzę ma naturalne prawo zbierać i łowić - jest integralną częścią ekosystemu, jak niedźwiedź, wilk i dzik, z którymi konkuruje o zasoby, ale ich nie uszczupla. Od milionów las człowiekowate żyły w harmonii z naturą i ekosystemu zmieniły się tak, że człowiek jest im "potrzebny" do zachowania równowagi, tak jak niedźwiedź, wilk i dzik. Współczesne typowe rezerwaty przyrody są błędnie zarządzane, ponieważ ich ekosystemy biurokraci pozbawili ich integralnego składnika - człowieka, który żywi się, ubiera, buduje domy i pasieki, użyźnia, dba o zdrowie lasu... korzystając z odnawialnych zasobów przyrody...
Ludzie - w odpowiedniej niewielkiej liczbie - powinni być oficjalnie uznawani za składnik rezerwatu, powinni mieć specjalny status i właściwy zakres praw współwłasności do rezerwatu, i związany z nimi zakres obowiązków, aby nigdy nie mogła im się opłacić zdrada interesu rezerwatu przez nich chronionego i eksploatowanego. Tylko oni powinni mieć prawo do dochodów ze sprzedaży dóbr pozyskanych z rezerwatu i biletów wstępu dla turystów. Oni odpowiadaliby więc osobiście swoim majątkiem za zniszczenia dokonane przez turystów... potem mogliby prywatnie dochodzić od nich swoich strat. Oczywiście państwo chroniłoby rezerwat przed złodziejami (kłusownikami) i innymi intruzami
