1. "Nie piszę wierszy, tylko stwarzam siebie; moje wiersze są dla mnie drogą do mnie samej". Edith Sodergran
Dla samopoznania. Pisanie jako droga do siebie. Odkrywanie własnego wnętrza, swojego świata.
2. "Dla mnie pisanie wierszy to przede wszystkim szukanie przyjaciela, nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem. " ks. Jan Twardowski
Dla kontaktu z innymi, wspólnoty, spotkania z drugim człowiekiem.
3. "Wsłuchuję się w toczący się we mnie spór – spór o życie prawdziwe. Wiem, że nie wolno mi mylić tworzywa z tworzeniem i jego celem. Słowa są trwalsze od tego, co poeta chce przy ich użyciu powiedzieć. Słowo, które nie przeminie, zabierze mnie ze sobą. Mój wiersz – moja kapsuła czasu zakopana w języku.” Zbigniew Chojnowski
Dla życia prawdziwego. (?) Szukania autentyczności?
Dla trwałości, utrwalenia czegoś, pozostawienia śladu po sobie.
4. "Kiedy zaczynałem pisać, wydawało mi się, że opowiadam życie. To, co wydarzyło się w rzeczywistości. To, co istnieje. Potem jednak zobaczyłem, że tego życia, które tak pieczołowicie starałem się opisywać, właściwie już nie ma. Że ono natychmiast wymyka się człowiekowi z rąk, ucieka. I jest tak, jakby to, co linijka po linijce starannie się zapisuje, nigdy tak naprawdę się nie wydarzyło. Dlatego dzisiaj myślę, że z czasem literatura (też poezja) nie tyle zastępuje życie, co staje się życiem. Jedynym tak naprawdę, jakie miałem. Z dzieciństwa, z przeszłości nagle nic ci nie zostaje w rękach, tylko papier. Biała kartka. A na niej napisać można wszystko." Dariusz Suska
Dla życia, tworzenia życia. Dla kreowania nowego świata.
