Przechodząc któregoś dnia obok jakiejś kawiarni w Paryżu usłyszałem fragment rozmowy dwóch
kelnerów którzy zmawiali się by w pierwszych rzędach tarasu umieszczać przede wszystkim co
przystojniejszych klientów. Przyznam, że trochę mnie to rozbawiło ale i obruszyło co nieco.
Jak to? A ci – mniej przystojni? Oni są gorsi? Zresztą czy ten pomysł był naprawdę dobry
z czysto biznesowego punktu widzenia? Ale nie dużo inaczej było dawniej w świecie reklam.
Ci którzy nas kiedyś zachęcali do wydatków, do kupna czegokolwiek musieli być zawsze młodzi,
pięknie (czy seksownie) wyglądający, szykownie ubrani itd. Z czasem jakiś fachowiec
działający na tej niwie zdał sobie jednak sprawę, że nie zawsze to było skuteczne… No i
zaczęły się w reklamach pojawiać zwyczajne panie czy panowie w pewnym wieku, gospodynie
domowe, miłe babcie, sympatyczni starsi panowie... Ich rad ludzie jakoś chętniej słuchali…
Tak więc idea owych kelnerów nie koniecznie musiała być dobra dla ich firmy, dla ich
pracodawcy… A bo ci mniej ładni to jakiś gorszy gatunek klienta? Mają mniej zasobne portfele?
Dają mniejsze napiwki czy mniej zamawiają ? Albo to jacyś «pod-klienci», «pod-ludzie» może?
I wcale nie jest pewne, że ich widoczna obecność przyciagnie zaraz innych czy skłoni ich do
większych zamowień czy hojności.To chyba bardziej skomplikowane. Zresztą czy to nie zakrawa
na jakąś formę rasizmu? Jeszcze pal sześć płeć brzydszą, mężczyzn, ci pewnie łatwiej taką
selekcję, klasyfikację by znieśli ale gorzej gdy chodzi o wrażliwą i ambitną płeć piękną!
Wśród pań podział, przeciwstawianie «ładnych» czy "pięknych" tym «mniej ładnym» ma pewnie
znaczenie i konsekwencje dużo poważniejsze. Czasem ma się wręcz wrażenie, że te ładniejsze
wręcz oprymuja te mniej ładne narzucając pewne mody, wzory zachowań czy dając przykłady…
Ze może ważniejsza od «wojny płci» czy modnej kiedyś "walki klas" jest «wojna wewnętrzna
wśród pięknej płci» ? Wojna bez pardonu w której bataljach ofiarą padają czasem i rodziny,
dzieci, ba społeczeństwa całe…
