Ciechocinek, Park Zdrojowy, sierpień 1964 r. Z głośnika koncertowej muszli płynie smętna muzyka i smutny głos komentatora. Nam to nie przeszkadza. W świetnych humorach (wakacje, piękna pogoda! Właśnie dostałem się na studia!) Siedzimy przy stoliku na zewnątrz kawiarni i gramy w brydża. Ale koło nas kręci się jakiś nam nieznany, dość dziwny, naburmuszony jegomość. Pewnie kuracjusz. Coś tam agresywnie bulgocze pod nosem. Nagle wybucha i żąda : mamy przestać grać! Bo to transmisja pogrzebu Aleksandra Zawadzkiego! Głowy państwa! Głowy PRL! To profanacja! Widząc, że to nam humoru nie psuje, że to do nas zupełnie nie dociera nagle rzuca się na jednego z nas, wyrywa i drze mu karty!!! Co robić w obliczu tak otwartej agresji? Ktoś z nas idzie szukać pomocy. To przecież napad! I właśnie na szczęście napatoczył się milicjant. Gdy dowiaduje co się stało, dziarsko zmierza, by owego agresora wylegitymować… On nas przecież pewnie znał nas z widzenia, miejscowych chłopaków małego w końcu miasteczka, więc na reakcję nie trzeba było czekać! Ale za chwilę wraca z niewyraźną miną… Co jest? Gość pokazał mi legitymację Komitetu Centralnego partii – mówi…
Oczywiście, kto jest tym « lepszym gościem » a kto « gorszym » to sprawa względna i czasem zależy nie tylko od posiadanej « kasy », ale i np. od daty! Dzisiejsi « lepsi» mogą z dnia na dzień zostać uznani za nie tak znowu całkiem « OK » i na odwrót. W powojennych środowiskach tzw. « bz-ów », czyli byłych ziemian opowiadano taki dowcip. Pewni bardzo ważni « towarzysze » z KC, czy nawet Biura Politycznego postanowili zorganizować polowanie. I w tym celu jeden z nich udał się do starego leśniczego, który podobne imprezy organizował u (powiedzmy) Radziwiłłów. A kto tam będzie – zapytał leśniczy? Wszyscy! – odparł « towarzysz ». I zaczął wyliczać : Kliszko, Klasa, Moczar, Motyka…. Ale leśniczy mu przerwał : Ja nie pytam o nagonkę, kto będzie z « państwa »?
Taka dowcipna zemsta byłych « lepszych gości »…
Komentarze