Początek działalności.
W pierwszych dniach października przeprowadziłem - z wybranymi przeze mnie wcześniej osobami - serię rozmόw o potrzebie utworzenia w Nowym Jorku Komitetu Kampanii Prezydenckiej Lecha Wałęsy, z ktόrych kilka podzieliło moją opinie i wyraziło zgodę na przystąpienie do nowotworzonego komitetu. Kiedy więc Sztab Wyborczy Lecha Wałęsy w Gdańsku wydał komunikat, w ktόrym stwierdzał, że najpilniejszym zadaniem jestteraz zebranie wymaganych przez ordynację wyborczą 100 tyś. podpisόw popierających kandydaturę Lecha Wałęsy, byliśmy już do tego przygotowani. Dwa dni po komunikacie z Gdańska, w niedzielę, 7 października, podczas Parady Pułaskiego na nowojorskiej Piątej Alei rozpoczęliśmy akcję zbierania symbolicznego tysiąca podpisόw zwolennikόw kandydatury L. Wałęsy na prezydenta. Tylko tego pierwszego dnia zebraliśmy 500 podpisόw. Uznaliśmy to za pierwszy sukces. Kilka dni pόźniej, już po zebraniu tysiąca podpisόw popierających kandydaturę L. Wałęsy na prezydenta państwa, przesłaliśmy je na ręce szefa Sztabu Wyborczego Lecha Wałęsy, Jacka Merkla do Gdańska. Zasadniczym celem naszego Komitetu było jednak przeprowadzenie kampanii wyborczej Lecha Wałęsy w metropolii nowojorskiej oraz zapewnienie społecznej kontroli nad przebiegiem wyborόw prezydenckich w Nowym Jorku. W Społecznym Komitecie Kampanii Prezydenckiej Lecha Wałęsy w Nowym Jorku, bo taką nazwę ostateczne przyjęliśmy, działalność podjęli: Zygmunt Czerwiński, redaktor naczelny tygodnika katolicko-społecznego “Polski Przewodnik”, Krzysztof Kamiński, Marek Ludwikiewicz, Wiesława Brykalska-Ludwikiewicz (Kamiński i Ludwikiewiczowie byli rόwnież członkami Komitetu “Help Poland Now”), Henryk Pawelec, pełnomocnik “Solidarności” RI Zamość na USA i Kanadę, moja żona Agnieszka Rodziewicz-Fiałkowska oraz ja. Pόźniej do Komitetu przystępowały kolejne osoby, że wymienię tu tylko panόw: Bolesława Skaradzińskiego, do 1945r. komendanta powiatu bielsko-podlaskiego AK, pόźniej jednego z dowόdcόw polskiego państwa podziemnego pod okupacją sowiecką – w latach 1946-47 komendanta Okręgu Białostockiego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ktόry w chwili przystąpienia do Komitetu był już rόwnież przewodniczącym Komitetu Budowy Pomnika Katyńskiego w Nowym Jorku; Jerzego Prusa, dyrektora Instytutu Piłsudskiego w Ameryce; Eugeniusza Szumiejkę, legendę “Solidarności” z okresu stanu wojennego, ktόry w chwili przystąpienia do Komitetu był też członkiem Komisji Krajowej NSZZ “Solidarność”(gdy zjawił się po raz pierwszy w moim mieszkaniu na Queensie, na zebraniu Komitetu, został wybrany jego wiceprzewodniczącym przez aklamację). Warto zauważyć, że w osobach panόw, Skaradzińskiego i Szumiejki, dwόch przywόdcόw polskiego podziemia, splotła się w Komitecie historia walki dwόch pokoleń o samostanowienie narodu.
cdn.
Edward I. Fialkowski
Utwórz swoją wizytówkę
Edward Ireneusz Fiałkowski, ur. 25 OI 1952 w Szczecinie.
W wieku szesnastu lat rozpoczyna swoja walke z komunizmem. W wieku siedemnastu lat zalozyciel mlodziezowego sprzysiezenia antykomunistycznego; jako porucznik Horyn pisal i rozpowszechnial z przyjaciolmi antykomunistyczne ulotki w Olkuszu. W styczniu 1975 zatrzymany przez milicje w trakcie niszczenia tablicy z haslem 30-lecia PRL. Nie ulega wowczas szantazowi, ktoremu zostaje poddany w celu zmuszenia go do wspolpracy z SB. Kilkanascie tygodni pozniej, powolany do odbycia sluzby wojskowej, odmawia jej, za co zostaje skazany na kare wiezienia przez Wojskowy Sad Garnizonowy w Krakowie. Ucieka z Aresztu Wojskowego na Pomorzu, zatrzymany w Poznaniu przez milicje zostaje przetransportowany do wiezienia w Stargardzie Szczecinskim, gdzie odbywa calosc kary, dwoch lat pozbawienia wolnosci. Po opuszczeniu wiezienia, pozbawiony przez dluzszy czas mozliwosci zatrudnienia, jest jednoczesnie szykanowany za to przez milicje.
W pazdzierniku 1980 zalozyciel "Solidarnosci" w olkuskim oddziale Wojewodzkiego Przedsiebiorstwa Wodociagow i Kanalizacji, ktory byl pierwszym wolnym zwiazkiem powstalym wowczas przy WPWiK w wojewodztwie katowickim. W 1981 redaktor dwutygodnika MKK NSZZ "S" Ziemia Olkuska, "Nasz Glos". Po 13 grudnia, unikajac aresztowania wspolorganizator podziemnych struktur "S" w Olkuszu. Jako czlonek kierownictwa podziemnych struktur olkuskiej "S", nalezy do tzw.szostki (obok Mariana Barczyka, Stanislawa Gila, Adama Giery, Kazimierz Grzanki oraz Jozefa Strojnego). Wspolpracuje z podziemnym pismem "Solidarnosc Olkuska". Wielokrotnie zatrzymywany, przesluchiwany, pobity przez milicje; w mieszkaniu rewizje. Uczestnik wielu antykomunistycznych demonstracji na terenie calego kraju (m.in. Gdansk, Warszawa, Krakow, Katowice). Po jednej z nich (VI 1982) zatrzymany przez milicje, skazany przez Kolegium ds. Wykroczen na kare wysokiej grzywny. W 1987 brutalnie pobity przez oficera ZOMO w Gdansku, w dniu wizyty Jana Pawla II w tym miescie.
Od 1988 na emigracji w USA. Pozostaje aktywnym dzialaczem wsrod Polonii. W 1989 czlonek Nowojorskiego Komitetu Wyborczego Solidarnosci; w trakcie wyborow czerwcowych w konsulacie, maz zaufania "S" w Nowym Jorku z ramienia Komitetu Obywatelskiego Solidarnosc. W 1990 przewodniczacy Komitetu Kampanii Prezydenckiej Lecha Walesy w Nowym Jorku. W wyborach parlamentarnych 1991 reprezentuje w Nowym Jorku Porozumienie Centrum. W 1992, kiedy prezydent L.Walesa aktywnie zaczal zwalczac tendencje dekomunizacyjne, w porozumieniu z pozostalymi bylymi mezami zaufania Walesy na Wschodnim Wybrzezu, wydal oswiadczenie, w ktorym domagal sie jego ustąpienia oraz rozpisania nowych, przyspieszonych wyborow prezydenckich. Czlonek Instytutu Jozefa Pilsudskiego w Ameryce. W latach1989-1996 wspolpracownik polonijnych gazet w Stanach Zjednoczonych. Autor wspomnien z okresu PRL, "Ojczyzno ma...". Obecnie mieszka w okolicach Denver w Kolorado, USA.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
