Czym jest męskość? To pojęcie, które odnosi się do cech, ról społecznych i atrybutów tradycyjnie przypisywanych mężczyznom w danej kulturze. Jej definicja może się różnić w zależności od kontekstu społecznego, kulturowego i historycznego. W wielu społeczeństwach męskość jest często kojarzona z cechami takimi jak siła fizyczna, niezależność, pewność siebie, asertywność i zdolność do rywalizacji.
Tradycyjne role mężczyzny często obejmują bycie głową rodziny, opiekunem, człowiekiem, gwarantującym odpowiedni poziom życia i bezpieczeństwo swojej rodzinie. Definicja męskości ulega zmianom, w miarę jak społeczeństwa ewoluują i zmieniają się normy społeczne. Współcześnie coraz więcej osób zauważa, że męskość nie jest czymś jednoznacznym i nie musi być ograniczana do tradycyjnych ról i cech.
Obecnie wiele osób uważa, że męskość powinna uwzględniać również empatię, wrażliwość emocjonalną, umiejętność komunikacji i równowagę między pracą a życiem prywatnym. Męskość jest konstruktem społecznym i może się różnić w zależności od kultury, społeczności i osobistych przekonań. Każda osoba może mieć swoje własne pojęcie męskości i to, co oznacza dla niej być mężczyzną.
Skoro wymienione cechy są pozytywne, dlaczego tak często w ostatnich latach mówi się o kryzysie męskości, czy toksycznej męskości?! Czy przypadkiem emancypacja kobiet i feminizm nie zaburzyły tego naturalnego zjawiska? W ostatnim czasie pojęcie "toksycznej męskości" stało się obiektem wielu dyskusji i debat społecznych. Czym jest ta sławna toksyczna męskość? To zjawisko odnoszące się do szkodliwych wzorców zachowań i przekonań związanych z tradycyjnymi normami męskości, które mogą prowadzić do negatywnych konsekwencji dla mężczyzn, kobiet i społeczeństwa jako całości.
To przekonanie, że mężczyźni powinni być dominujący, niezależni, silni emocjonalnie i fizycznie, a także unikać okazywania słabości czy emocji. Ta sztywna definicja męskości może prowadzić do szeregu problemów, takich jak przemoc, agresja, brak empatii, trudności w wyrażaniu uczuć i negatywne konsekwencje dla zdrowia psychicznego mężczyzn. Zaskakującym jest fakt, że część z cech męskości, stanowi obecnie cechy toksycznej męskości. W moich oczach ma to na celu promowanie innych preferencji niż heteroseksualnych. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie odbywało się kosztem heteroseksualnych konserwatywnych mężczyzn.
Należałoby zastanowić się: Czy aby na pewno niezależność, siła emocjonalna i fizyczna, czy odporność psychiczna są wadami u mężczyzn?! Śmiałabym z tym dyskutować. Dzięki takiej definicji toksycznej męskości obnażonej przez feminizm, wiele kobiet niszczy prawdziwą męskość w swoich partnerach. Wywołując w nich lęk przed pokazaniem swojego prawdziwego oblicza. Mówiąc mniej kolokwialnie, kobiety w ten sposób kastrują swoich partnerów.
Ruchy feministyczne dążą do zmian tych, według nich, szkodliwych wzorców, argumentując to promowaniem zdrowych relacji, równości płci, rozwoju emocjonalnego i psychologicznego, a także eliminowanie przemocy i agresji. Czy aby na pewno chodzi tu tylko o nasze dobro? Moim zdaniem chodzi o przejęcie przez część kobiet odwiecznych ról mężczyzny i przejęcie przez nie władzy. Nie wszystko, o co walczy feminizm, jest korzystne dla samych kobiet, nie wspomnę już wcale czy w ogóle zasadne.
Muszę dodać, że w ten sposób można każdemu mężczyźnie zarzucić bycie toksycznym, a przecież większość z nich kieruje się szlachetnymi pobudkami, a mianowicie dobrem własnej rodziny. Fakt, że istnieje takie zjawisko, jak toksyczna męskość nie oznacza jeszcze, że wszyscy mężczyźni są toksyczni. To jest pojęcie odnoszące się do szkodliwych wzorców i norm społecznych, które niekorzystnie wpływają na jednostki i społeczeństwo jako całość. Również mężczyźni mogą być ofiarami toksycznej męskości, gdy czują presję społeczną, musząc odpowiadać tradycyjnym normom męskości i nie mogąc wyrażać swoich emocji czy słabości.
Dlaczego dopiero w XXI wieku feminizm wydobył na światło dzienne toksyczną męskość? Czyżby wcześniej nie istniały jej przykłady?! Oczywiście, że patologiczne zachowania tego typu zawsze istniały i były marginesem męskości. Jednak dzięki temu, rzucono nowe światło na sztuczne role płciowe i konstrukty narzucane kobietom przez społeczeństwo, takie jak pogląd, że kobiety z natury nie są zdolne do pracy w biznesie ze względu na ich niską inteligencję i emocjonalną naturę. To spojrzenie uświadomiło również mężczyznom, że i im narzucono sztuczne role płciowe.
Coraz częściej zaczęto zauważać, że oczekuje się od nich rzeczy, na które nikt nie ma z nas wpływu, chociażby to, że mężczyźni umrą jako pierwsi i jak w ten sposób dewaluuje ich życie. To tak jakby im odbierać nadzieję na równe traktowanie, ich wartość jako ludzi, którzy nie zasługują na ratunek, gdy "świat płonie". Społeczeństwo stawia tu na nich przysłowiowy krzyżyk, wpędzając wielu w stany depresyjne, jednocześnie odbierając im możliwość leczenia. No bo przecież, bycie słabym i chorym to niemęskie?!
Społeczeństwo krzywdzi ich nie tylko takimi oczekiwaniami, ale niszczy także ich poczucie odpowiedzialności, chociażby twierdząc, że mężczyźni źle radzą sobie z dziećmi i nie są w stanie dobrze wykonywać prac domowych. To bardzo krzywdzący pogląd, który doprowadził ich do przegrywania sporów o opiekę nad dziećmi znacznie częściej, niż powinni. Następnym krzywdzącym stereotypem jest opinia, że gwałtu może dopuścić się tylko mężczyzna w stosunku do kobiety lub innego mężczyzny.
Co w obecnych czasach jest nieprawdziwą opinią, często bowiem to kobiety gwałcą inne kobiety lub mężczyzn. Dzięki fałszywym i tendencyjnym stereotypom krzywdzono najpierw kobiety, obecnie fakt ten dotyczy mężczyzn. Czy kiedyś doczekamy czasów, gdy nikt nie będzie pokrzywdzoną przez społeczeństwo stroną? Mam nadzieję, że tak...pozostaje nadzieja na lepsze jutro. Dziś jedynie mogę zwrócić się z prośbą o wzajemny rozsądek i trochę empatii.
Źródło
Zdjęcie Google
