“Podwyższenie płacy minimalnej jest w interesie wszystkich, również przedsiębiorców. Bez tego nie uda się zapewnić postępu i zbudować państwa dobrobytu” tymi słowami prezes PiS Jarosław Kaczyński na konwencji wyborczej w Legnicy zapowiedział naszą przyszłość pełną luksusu z portfelem wypchanym pieniędzmi.
Dodał również: "Dzisiaj sprawą, która stała się przedmiotem dyskusji jest koncepcja zawarta w programie o podwyższeniu płacy minimalnej. To jedna z dróg do tej wersji państwa dobrobytu. Nie da się w dalszym ciągu utrzymywać tego zaklętego koła – niskie płace, mało wydajna praca, tanie produkty. Gdy popyt jest mały, to można sprzedawać tylko tanio i krąg się zamyka".
Można powiedzieć, piękne przesłanie; ten polityk dba o ludzi i wie co robić. Skoro to takie proste, jak to się stało, że wcześniej nie wprowadzono w życie tego wspaniałego pomysłu?
Przecież, wystarczy tylko mieć pracę i już świat leży u naszych stop.
Jednak będąc bardziej dociekliwym, możemy zadać sobie pytanie.
Co tak naprawdę kryje się za tymi pięknymi słowami?
Otóż 17 listopada 2017 r. w Göteborgu kraje członkowskie Unii Europejskiej podpisały Europejski Filar Praw Socjalnych ustanawiający „podstawowe prawa mające na celu promowanie sprawiedliwych rynków pracy i systemów ochrony socjalnej”. Deklaracja ta, zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia w życie jej postanowień, oraz stanowi swoistą terapię szokową dla całej gospodarki europejskiej. Innym aspektem tego postanowienia jest, zrównanie wynagrodzeń we wszystkich krajach członkowskich UE, a co za tym idzie przygotowywanie gruntu pod stworzenie jednego marksistowskiego państwa europejskiego.
Jak można zauważyć, ta wielka szczodrobliwość Jarosława Kaczyńskiego nie wypłynęła z jego troski o dobro Polaków, tylko jest ścisłe wykalkulowanym manewrem wyborczym i zapowiedzią wprowadzenia w życie wcześniej podpisanego zobowiązania w Göteborgu.
Wielu na pewno powie; co z tego, że to tylko obietnica wyborcza, ale pieniądze dostaniemy i to jest najważniejsze!
Czy dostając przyrzeczone pieniądze tak naprawdę będziemy bogaci?
Jednym z magicznych rozwiązań wielu partii politycznych w walce z ubóstwem jest podniesienie płacy minimalnej. Politycy tworzą iluzje, w której są przejęci naszą niedolą i mamią wyborców podwyżkami wynagrodzenia, oraz zapewniają, że poprzez wprowadzenie ustawy, jak za dotknięciem magicznej różdżki rozwiążą nasze problemy.
Swoją propozycję argumentują tak zwaną równością i sprawiedliwością społeczną, oraz tym, że każdy obywatel powinien zarabiać z góry określoną przez nich kwotę pieniędzy.
Według zasady: wszystkim równo.
W naszej niedalekiej historii już słyszeliśmy tak samo doniosłe przesłania, których efektem był ocet na półkach sklepowych.
Jednak jak można zaobserwować na wielu przykładach, po krótkim czasie wprowadzenia w życie tego magicznego środka dobrobytu, skutki jego działania są odwrotne. Co prawda wynagrodzenia wzrastają, ale zaraz za tym rosną ceny wszystkich produktów i koszty utrzymania stają się wyższe; w efekcie w kieszeni pozostaje tyle samo pieniędzy co przed wprowadzeniem płacy minimalnej. Ponadto przedsiębiorstwa nie mogąc udźwignąć zwiększonych wydatków, zwalniają pracowników i tym sposobem rośnie liczba bezrobotnych na rynku pracy.
W końcu ekonomiści często podkreślają związek między płacą minimalną a bezrobociem, argumentując tym, że jeśli płaca minimalna wzrośnie powyżej poziomu wydajności pracownika, tworzenie miejsc pracy w znacznym stopniu zostaje spowolnione. Równolegle powstanie grupa pracowników, których kwalifikacje nie są wystarczające do zrekompensowania tak wysokiej płacy minimalnej, co powoduje ich marginalizację na rynku pracy. W efekcie, dzięki wprowadzeniu przez rząd zapowiedzianej płacy minimalnej, ci co mieli dostać dużo, nie dostaną nic.
No cóż, witamy w prawdziwym świecie.
