Born not Made.

 Czekając, jak zwykle obserwowałem przechodniów i traf chciał, że zza winkla pobliskiej kamienicy wyłoniła  się modnie ubrana parka młodych ludzi. W ich wyglądzie było coś z Barbie i Kena i już chciałem z grymasem przerzucić wzrok na coś innego gdy ten wrył się w pewien szczegół ubioru.  On miał na sobie t-schirt z napisem ,,Born not Made,, i to on przykuł moją uwagę.  Gdy zbliżyli się zagadałem go, choć był zajęty tłumaczeniem uroczej partnerce jakiejś ważnej kwestii, czy jest świadom niepoprawności politycznej owego napisu. Właściwie juz mówiąc te słowa przyszło mi do głowy, co ja robię, że prawdopodonie tym oderwanym od świata problemów tej grupy wiekowej    ( ok. 18 lat ) pytaniem wprawię go w konsternację i nie będzie w stanie odpowiedzieć przez co straci punkty u swej partnerki, jednak okazało się, że trafiła kosa na kamień. Nie tylko przyjął moje pytanie z luzackim spokojem to jeszcze drepcząc w moją stronę już z niewielkiego dystansu zaczął opowiadać o motywacji, jaka skłoniła go do zakupu koszulki. Raz, że firma jest wporzo, co było bezspornym faktem, a po drugie jest przeciw patoli ( jak się wyraził ) zapłodniania in vitro.

Widząc, że mam do czynienia z osobnikiem tyleż charyzmatycznym, co lekkomyślnym poradziłem mu, żeby był ostrożny z głoszeniem swych poglądów, bo wiadomo, żyjemy w czasach tolerancji i wolności słowa, ale chyba tylko w jedną stronę i to nie koniecznie tą włąśnie. Odparł konsekwentnie, w młodzieńczym żargonie spoko, proszę pana, bez obaw. Uśmiechnęli się oboje i życząc mi miłego dnia, oddalili się, trzymając za ręce.

Krótka sekwencja z życia, która dała mi do myślenia, bowiem przyłapałem siebie samego na stereotypowym myśleniu, wedle którego dzisiejsi nastolatkowie to bezideowa grupa konformistów, którzy nie interesują się niczym poza ciuchami, dziewczynami i luzackim życiem. Być może są i tacy, ale ten jeden młody chłopak, którego po pierwszym spojrzeniu bezrefleksyjnie do tej grupy zakwalifikowałem okazał się być dokładnym tego przeciwueństwem.

Za szybko szufladkuję i mam zbyt małą ufność do ludzi, którzy teraz wkraczają w dorosłe życie. Jeśli tacy, jak on zostaną w Polsce to może jest sznasa, że kiedyś coś z niej będzie.