Jak to jest być radiowcem? Myślimy, że radiowiec to poważna figura. Mówi to taki w tysiącach domów, króluje w swoich programach, urzeka, prowokuje i rozbawia.
Radiowiec ma powodzenie u dziewczyn. Skoro ma ładny głos i ma gadane, i jeżeli prawdą jest, że laski na to zwracają uwagę, to powodzenie ma murowane.
Radiowiec nie jest rozpoznawalny. Dziennikarza tv można zobaczyć na oczy i jak się nie spodoba jego materiał, wiadomo kogo się szturchnie. Radiowiec mimo wszystko jest anonimowy.
Króluje taki to w swoim programie i nikt mu nie mówi, co ma słuchać. Nie dość, że słucha tego co lubi, to jeszcze każe słuchać tego samego innym. Kto go zmusi do zmiany nastrojów muzycznych? Słuchacze? Ale ile to mamy "przejść" z radia do radia? Ilu słuchaczy zmienia stację ze względu na muzykę? Albo w ogóle stacji nie słucha, albo słucha w całości. Chociażby dlatego, że mu się nie chce zmieniać stacji i przy 180 na autostradzie ustaiwać nowe stacje.
Radiowiec jest autorytetem. Tak myślimy. Gada mądre rzeczy (za głupie by go wywalili) i zwraca uwagę na wiele rzeczy wielu ludzi. Jak powie jeszcze coś supermądrego, ludzie to zapamiętają i będą gadali dalej.
Radiowiec ma płacone za wygłupy. Nie jest to chyba zbyt ciężka robota, nie? No bo nie musi podejmować decyzji, przychodzi na dogodne dla niego godziny. Jest tak, czy nie?
Fajnie jest być radiowcem?
