Dziennik i "białe plamy".

Na blogu Krzysztofa Kłopotowskiego trwa ciekawa dyskusja na temat „białych plam” III RP i niemożności ujawniania prawdy.  Wśród wielu interesujących wpisów, znalazłem ten poniżej, napisany przez pana Pospieszalskiego: 

„Co tu marzyć o filamch, opracowaniach naukowych, skoro w ostatnich dniach Dziennik (akselowski) przynajmniej 2 razy odmówił zamieszczenia komentarza o który sam wczesniej zabiegał. Najpierw wydzwaniali pytając prof A. Zybertowicza czy ugoda MON w procesie z ITI to koniec lustracji? Kiedy A.Z. powiedział co o tym myśli Dziennik tego juz nie puścił.

To samo spotkało prof Jadwigę Staniszkis. Na prośbę dziennikarzy by skomentowała decyzję sądu w sprawie Jaruzelskiego i spółki - fakt odesłania przez sąd akt do IPN, powiedziała że powinno się odtajnic akta z procesu Kuklkińsiego, bo to bardzo ważne dla orzekania o zasadności wprowadzenia stanu wojennego. Dziennik też tego nie puścił - ale tym razem choć mieli odwagę przyznać że to niezgodne z ich linią!!!” 

W tym momencie zadaje sobie pytanie, na ile da się obronić teza, że Dziennik jest „gazetą obiektywną”, stojącą „po środku”.  Jak bronią się opinie pana Łukasza Warzechy, dotyczące bezstronności i rzetelności dziennikarzy Dziennika?  Jak należy ocenić i czemu przypisać niespodziewaną „metamorfozę” Dziennika w ciągu ostatnich 8 miesięcy? 

Pozwolę sobie tutaj zacytować szanownego pana Warzechę, który niejednokrotnie bronił "dobrego imienia" Faktów i Dziennika:

„Zachodzę też w głowę, jak zachowaliby się niektórzy z nich, gdyby z wirtualu nagle przenieśli się do realu. Gdyby na przykład spotkali się ze mną twarzą w twarz w nieformalnych okolicznościach. Gdyby byli w stanie przez tydzień czy miesiąc obserwować pracę moją i moich kolegów i ze zdziwieniem skonstatowaliby, że nie ma na mnie żadnych nacisków ani nikt nie wydaje mi rozkazów. Podejrzewaliby szeroko zakrojony spisek czy może coś by i zaświtało?”

No właśnie, jak to jest naprawdę Szanowny Panie Warzecha?  Czy Zakon Jarkacza to banda podejrzliwych oszołomów, którzy wszędzie „węszą naciski”?  Czy w szanownej redakcji Aleksa Springera Polska są stosowane naciski, a także „prewencyjna cenzura”, czy też wszystko to, tylko takie bajdurzenia oszołomów?   Gdzie jest ta osławiona barykada, na której siedzi pan Warzecha? 

Powiem szczerze mam coraz mniejsze zaufanie do publikacji i promowanych opinii w „Dzienniku”, okazuje się, że mogę mieć ku temu konkretne podstawy. Nie tylko ja jeden.