Lubię skróty, boczne szlaki, omijanie głównych tras.
Wybrałem drogę przez pola, zamiast ścieżki rowerowej. Minąłem na rozdrożu kasztan bez liści. Zjechałem jarem, aleją drzew na trakt przy polu kukurydzy.
Ścięta pierwszymi przymrozkami, wysuszona wiatrem i słońcem wyglądała jak zrobiona z pożółkłego papieru.
Podążyłem dalej, aż do drzewa. Stało w słońcu, samotne na tym polu.
Wszedłem w kukurydzę. Ledwo widoczną scieżką, rozgarniając łodygi, dostałem się na małą polanę wokół drzewa. Czekał tam na mnie, ukryty przed światem. Na rozbitym krzyżu, z oberwanymi ramionami. Świadek dawnych lat. Zabrałem wspomnienie o Nim ze sobą.
Ludzie z okolicznych wsi znają to miejsce:
"Panie, tam grób jest, pięciu żołnierzy jest pochowanych"
"Widział Pan, to żydowski krzyż jest, Jezus ma w drugą stronę głowę zwieszoną"
"Jak by nie to drzewo, toby krzyża już nie było."
"Kiedyś tam chodziliśmy, teraz już nie"
Czy tam wrócę? Pojadę, jak skoszą kukurydzę i odsłonią krzyż.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
