Po raz kolejny zapraszam do zapoznania się z następnym własnym tłumaczeniem ksiązki o tematyce wybitnie fizycznej :
A. A. Łogunow - Relatywistyczna teoria grawitacji. Moskwa Nauka 2006
http://fizyka-teoretyczna.republika.pl/tlumaczenia/RTG.zip
Dla leniwych przygotowałem również ogólny wstępniak :
http://fizyka-teoretyczna.republika.pl/tlumaczenia/RTGw.zip
Dalej kilka słów wyjaśnień w stylu po co to komu. Otóż w pierwszej kolejności stawiam na konsekwencje - jest to trzecia książka tego autora w moim tłumaczeniu. Przyznam iż ich lektura w każdym względzie jest dla mnie bardzo inspirująca. Mam zatem nadzieje, że tak jest i dla niektórych z dalszych ich czytelników. Po drugie w tym roku mamy okrągłą rocznicę przedstawienia OTW, zatem pora i na jej konkurentki. Po trzecie - niniejszym tłumaczeniem chciałbym uczcic pamięc zmarłego niedwano autora. I tu uwaga - opinie o dorobku naukowym i kompetencjach akademika Logunowa bywaja różne, mnie osobiście jest on znany jedynie z lektury jego ksiażek i poprzez taki pryzmat wydaje o nim sądy, które są jak najlepsze.
Co do samej treści RTG - w wielu aspektach jest ona dla mnie teorią bardzo interesujacą i wpłynęła na ukształtowanie określonego poglądu np. na sprawy związane z osobliwosciami kosmologicznymi i typu CD. Obecnie np. trwa debata o tym, czy czarne dziury rzeczywiście moga istniec tj. czy to co wydaje się nam byc nimi, to w istocie są czarne dziury w takim kształcie jakim opisuje je OTW. Problemem (wobec odkrycia faktu istnienia ciemnej energii ) stały się również "klasyczne" twierdzenia o osobliwosciach (Penrose - Hawking )
I dalej - sama OTW jest teorią, która mimo licznych potwierdzeń empirycznych z formalnego punktu widzenia wciąż pozostaje pełna paradoksów. Niejednoznacznośc metryk, warunki cechowania nakałdane na równania pola (np. warunki harmoniczne ), czy też samo pojęcie "ogólnej względnosci" to przykładowe problemy z jakimi należy liczy się w ramach matematycznego formalizmu OTW.
Logunow pewne sprawy przedstawia jasno - w ramach STW mamy to, a to, w ramach oddziaływania grawitacyjnego - to a to. Formalnie to, a to jest wielkoscią tensorową, to wektorem, a tamto opisywane jest np. przez symbole Christoffela. Te pierwsze są wielkościami "absolutnymi", a drugie zależą od wyboru układu współrzędnych.
Na koniec bardzo podoba mi się koncepcja oscylującej ewolucji Wszechświata.
Jej formalne ramy posłużą mi w sformułowaniu pewnej filozoficznej myśli, której treśc od dawna chodzi mi po głowie - stochastyczne odradzanie, ale o tym kiedy indziej.
Dalej pozostaje mi jedynie życzyc przyjemnej (jesli oczywiście kogoś tam jeszcze cieszą piętrowe wzory ) lektury
