Czy w takiej sytuacji możliwy jest jakiś zdrowy kompromis. Aby na to pytanie odpowiedzieć należy się zastanowić nad tym, jaki naczelny cel przyświeca obydwu szacownym instytucjom muzealnym. Najkrócej można byłoby to określić jako utrwalanie świadomości i wiedzy o Szoa. Rodzi się więc kolejne pytanie, czy oświęcimski barak umieszczony w muzeum waszyngtońskim spełnia te cele i czy spełnia je na tyle skutecznie, że dla spełnienia formalnych wymogów prawa polskiego warto niszczyć pełną siły oddziaływania ekspozycję waszyngtońską. Moim zdaniem nie warto.
***
Do pozornie szalonego pomysłu zainspirowała mnie notka Eliego Barbura:
http://prawdalezynawierzchu.salon24.pl/ ... nt_5803620 .
Obraz wnętrza baraku pochodzi ze strony:
popish.flog.pl/wpis/4145620/przestrzen-sypialna-barak-kwarantanny-kl--auschwitz--birkenau-
Od jakiegoś czasu trwają rozmowy na temat zwrotu Miejscu Pamięci i Muzeum Auschwitz-Birkenau części oryginalnego baraku z obozu Auschwitz-Birkenau przez Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie. Zgodnie z polskim prawem barak powinien zostać zwrócony Muzeum Auschwitz. Jednocześnie jego zwrot pozbawiłby Muzeum w Waszyngtonie najbardziej widocznego, materialnego i wymownego przez swoje milczenie-krzyk świadka tragedii Zagłady. Czy w takiej sytuacji możliwy jest jakiś zdrowy kompromis. Aby na to pytanie odpowiedzieć należy się zastanowić nad tym, jaki naczelny cel przyświeca obydwu szacownym instytucjom muzealnym. Najkrócej można byłoby to określić jako utrwalanie świadomości i wiedzy o Szoa. Rodzi się więc kolejne pytanie, czy oświęcimski barak umieszczony w muzeum waszyngtońskim spełnia te cele i czy spełnia je na tyle skutecznie, że dla spełnienia formalnych wymogów prawa polskiego warto niszczyć pełną siły oddziaływania ekspozycję waszyngtońską.
Moim zdaniem nie warto!!!
Jak ten konflikt można rozwiązać? Odpowiedź zawarta jest być może w słowie "kompromis". Właśnie czciliśmy w Polsce pamięć o Żołnierzach Wyklętych. Poczesne miejsce wśród nich zajmuje rotmistrz Pilecki. Jest to postać godna najwyższych honorów, także godna honorów ze strony Żydów. Jest to postać zapomniana wśród Żydów, a przecież jest ona tak ważna jak postać Jana Karskiego. A kto wie, czy w swoim cichym dziele nie ważniejsza i niezwykle tragiczna. Swoim życiem zapłacił on za wierność ideałom. Wiemy jednocześnie, że świadomość tej postaci oraz czynu Rotmistrza wśród Żydów nie jest dostatecznie rozpowszechniona.
Połączenie tych dwóch spraw - baraku i pamięci o rtm. Pileckim podpowiada moim zdaniem dobre rozwiązanie: niech barak prze kolejne 99 lat zostanie w Waszyngtonie, a Muzeum Waszyngtońskie niech udostępni część jego przestrzeni na ekspozycję Muzeum Auschwitz poświęconą rtm. Pileckiemu. Pożytków z takiego rozwiązania nie trzeba chyba wymieniać. Wystarczy szybka inicjatywa ustawodawcza Prezydenta RP lub inna, niezbędna korekta prawa, które jak zwykle nie nadąża za realnym życiem. W ten sposób Muzeum w Waszyngtonie nie straci siły oddziaływania swojej ekspozycji, a opinia światowa dowie się więcej o zapomnianym bohaterze dwóch narodów - polskiego i żydowskiego, o Witoldzie Pileckim.
Uważam, że w tak ważnych sprawach możliwy jest kompromis pomiędzy ludźmi nawet bardzo różniącymi się w innych ocenach.
J.S.P.
Artykuł został opublikowany w serwisie internetowym Forum Żydów Polskich w dniu 03.03.2012
( fzp.net.pl/opinie/sprobujmy-z-niezgody-uczynic-zgode )
