Gandalf Krzykliwy Gandalf Krzykliwy
387
BLOG

Krzyk szósty - Życie z wrogiem

Gandalf Krzykliwy Gandalf Krzykliwy Osobiste Obserwuj temat Obserwuj notkę 2

Wybaczcie tę kradzież. Nie znalazłem lepszego tytułu dla tego, o czym chcę dziś pisać. Zresztą słowo "chcę" Też nie jest adekwatne...

    Żyję z wrogiem, który może mnie nawet zabić. Z wrogiem, którego nie da się pozbyć bo zawsze wraca. Czasem silniejszy, czasem słabszy. Bywa że jest bardzo blisko a bywa, że na samej granicy percepcji. Jest bezlitosny i niezmordowany; nie mogę liczyć na to, że nasyci się i odejdzie...

    Czasem sprawia, że nie mogę zasnąć bojąc się, a czasem tak mnie zamęcza, że śpię po kilkanaście godzin dziennie. Zdarza się, że miotam się w bezrozumnej panice ale zdarza się też, że nawet nie mam siły wstać i się umyć

        DEPRESJA

Czym jest? Poczytajcie sobie, choćby TUTAJ

    Dużo tego, prawda?

Nie będę opisywał tego cholerstwa, w końcu nie jestem lekarzem. Chcę tylko opowiedzieć jak JA - człowiek się z tym zmagający się z tym czuję i co WY, kiedy się z kimś takim jak ja zetkniecie, możecie zrobić.

Jak się czuję... Żeby to było takie proste... Różnie się czuję czasem lepiej, czasem gorzej. Czasem boję się nawet wyjść z domu a czasem reaguję krzykiem na najmniejsze przeciwności... Jedno jest tylko wspólne - brak nadziei na to, że będzie lepiej, że się poprawi. Czy leżę na łóżku czy siedzę przy komputerze; na zakupach, u lekarza, w kolejce, tramwaju, pociągu... Ciągła świadomość beznadziei i głos, który mówi "Przegrałeś frajerze"

"Znów ci się nie udało"

"Jesteś beznadziejnym przegrywem"

"Nic już się nie da z tym zrobić, spieprzyłeś koncertowo"

Aha, jest jeszcze jedna stała w tym wszystkim - ciągłe zmęczenie. Budzę się rano i już jestem zmęczony. Zrobienie sobie śniadania to najtrudniejsza rzecz na świecie a umycie rąk i twarzy to coś praktycznie niewyobrażalnego. I jeszcze takie uczucie, że chciałbyś się schować do swojej skorupy a tu się okazuję, że pomrowcem jesteś...

    Co możecie zrobić...

Niewiele.

Bardzo dużo.

Zależy jak na to patrzeć...

    Najważniejszą rzeczą którą można zrobić w kontakcie z kimś przeżywającym depresję, to staranne powstrzymanie się od dobrych rad :) Wiecie, tych wszystkich

"Weź się w garść"

"Dasz radę jeśli się postarasz"

"Powinieneś spróbować [tu miejsce na waszą >>receptę<<]"

I innych podobnie pożytecznych porad

Jedyną dobrą radą, jakiej możecie ewentualnie udzielić to "A może powinieneś pogadać ze specjalistą?"

Co więc pozostaje? Coś najważniejszego - ŻYCZLIWE SŁUCHANIE

    Ja wiem, że słuchanie człowieka, który na 120 sposobów opisuje jak jest zmęczony albo wymyśla pińcet sposobów na samobójstwo jest trudne i męczące. Wiem, że rozmowa z kimś, kto uważa, że przegrał życie jest trudna i bolesna ale jeśli chcecie pomóc osobie z depresją to tak naprawdę nie macie innego wyjścia. Dlaczego?

    1 Pomaga WAM zrozumieć chorego

    2 Pomaga JEMU rozładować emocje

Tylko/aż tyle...

Jeśli nie macie na to sił czy chęci - rozumiem i nie potępiam. To jest naprawdę trudne i nie każdy zniesie te megatony smutku które ktoś taki jak ja zrzuca wam na plecy. Trzeba być naprawdę Supermanem czy inną Wonder Woman by to dźwignąć... ale wtedy przynajmniej nie przeszkadzajcie. Nie szkodźcie swoimi dobrymi radami i NAJWAŻNIEJSZE - nie złośćcie się na nas. To naprawdę nie jest nasza zła wola czy lenistwo - to choroba.

Czasem śmiertelna...

ojciec dzieciom z sercem po prawej i rozumem we właściwym miejscu

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości