Wiara vs. Depresja: Teza Jana Kubiaka

Czasem największa podróż wiedzie w głąb siebie, a najtrudniejsze pytania dotyczą sensu.

 Ostatnie rozważania Jana Kubiaka, znanego z aktywności w przestrzeni internetowej i prezentowania ewangelicznego punktu widzenia, ponownie wzbudziły szerokie zainteresowanie wśród jego odbiorców. W materiale opublikowanym na platformie YouTube, Kubiak, przedstawiający się jako sługa Jezusa Chrystusa, dzieli się osobistymi przeżyciami i interpretacją Pisma Świętego, koncentrując się na kwestii sensu życia oraz walki z depresją. Jego centralna teza jest śmiała i wyrazista: jedynym prawdziwym lekarstwem na depresję jest jego „ukochany Chrystus” – prawdziwa Miłość.

Jedyny lek na depresję? Kontrowersyjna teza charyzmatycznego mówcy o wierze jako antidotum na mrok

 Według Kubiaka, wielu ludzi w tym nawet ci pozornie spełnieni, jak sportowcy zdobywający medale, doświadcza głębokiego smutku i depresji, ponieważ szukają sensu w przemijających emocjach oraz doczesnych osiągnięciach, zamiast w relacji z Jezusem Chrystusem. Głosi on, że prawdziwy sens i tożsamość można odnaleźć jedynie w wierze, która jest skałą niezależnie od zewnętrznych okoliczności. Depresja w tej perspektywie jawi się jako „choroba kłamstwa”, podczas gdy Jezus jest uosobieniem prawdy, która wyzwala. Jako przykład osoby, która znalazła ukojenie w wierze, wymienia Zbyszka Fiałkowskiego.

 Kubiak porusza również delikatne kwestie związane z praktykami niektórych wspólnot religijnych, ostrzegając przed manipulacją słowem Bożym w celu wymuszenia datków finansowych. Podkreśla, że hojność powinna wypływać z serca i wolności a nie przymusu, nawiązując do postawy Apostoła Pawła zbierającego środki na konkretne potrzeby braci. Ta uwaga zdaje się być osadzona w szerszym kontekście dyskusji o transparentności i autentyczności w działaniach o charakterze religijnym.

 W swoim nauczaniu Kubiak przedstawia również własne rozumienie Trójcy Świętej, akcentując odrębność Ojca i Syna, a jednocześnie ich jedność w Duchu. Jezus jest dla niego Bogiem, Zbawicielem, Przyjacielem i Bramą do poznania Ojca. Podkreśla konieczność przylgnięcia do Niego całym sercem, niezależnie od teologicznych niuansów nazewnictwa. Wskazuje na fragment Ewangelii Łukasza 9, 23 o zaparciu się siebie, braniu codziennego krzyża i naśladowaniu Chrystusa jako drodze do pokonania smutku, który według niego może wynikać albo ze zmagania z egoizmem, albo z cierpienia wywołanego odrzuceniem miłości.

 Warto jednak spojrzeć na tę kwestię szerzej. Depresja jest złożoną chorobą psychiczną, uznawaną przez światową medycynę i psychiatrię. Jej leczenie często wymaga multidyscyplinarnego podejścia, łączącego psychoterapię, farmakoterapię, wsparcie społeczne oraz zmianę stylu życia. Choć doświadczenie duchowe i wiara są dla wielu osób niezwykle ważnym źródłem siły, nadziei oraz sensu w zmaganiach z trudnościami życiowymi, w tym z problemami psychicznymi, perspektywa medyczna zazwyczaj nie postrzega ich jako jedynego lekarstwa. Wsparcie duchowe jest cennym elementem powrotu do zdrowia dla osób wierzących, ale zazwyczaj komplementarnym wobec terapii medycznej. Silne twierdzenia, takie jak to o Kościele Katolickim jako odpowiedzialnym za śmierć wielu osób poprzez kłamstwo, są również elementem dyskursu, który wymaga umieszczenia w kontekście historycznych i teologicznych debat, będąc jednocześnie kontrowersyjnym dla wyznawców tej denominacji.

Teza Jana Kubiaka o Jezusie Chrystusie jako jedynym lekarstwie na depresję, choć wypływa z głębokiego, osobistego przekonania i jest spójna z jego wiarą, wpisuje się w szerszą, niekiedy polaryzującą debatę o relacji między duchowością a zdrowiem psychicznym. Dla osób, które dzielą jego wiarę, może stanowić potężne przesłanie nadziei i wskazywać duchową drogę wyjścia z mroku. Jednakże w kontekście powszechnego rozumienia depresji jako choroby wymagającej często interwencji medycznej, takie absolutne stwierdzenie może budzić pytania i ryzyko pominięcia koniecznej pomocy specjalistycznej. Materiał Kubiaka z pewnością podkreśla znaczenie poszukiwania sensu i prawdy w życiu – wartości kluczowych dla wielu zmagających się z poczuciem pustki oraz beznadziei, niezależnie od ich światopoglądu. Jest to głos w dyskusji, który pokazuje, jak głęboko osobiste doświadczenia wiary mogą wpływać na postrzeganie i próby rozwiązywania problemów dotykających współczesnego człowieka.

_{Oprac. redaktor Gniadek}