Sąd Ostateczny bez strachu? Tajemnica Boskiej doskonałości rozwikłana

"Natura nie zna próżni, a wiara lęku."

 Od wieków wizja Sądu Ostatecznego budzi w sercach wierzących zarówno nadzieję, jak i głęboki niepokój. Pytanie o to, czy człowiek jest w stanie osiągnąć doskonałość wymaganą przez Boga, aby dostąpić zbawienia, pozostaje jednym z najbardziej palących dylematów chrześcijańskiej teologii. Czy ścieżka do Królestwa Bożego wiedzie przez bezgrzeszność, czy może istnieje inna droga, bardziej dostępna dla ułomnego człowieka? Najnowsze dyskusje w przestrzeni publicznej, inspirowane między innymi analizami przedstawionymi na kanale „Advent Defense League”, próbują rozwikłać tę zagadkę, oferując perspektywę, która może całkowicie zmienić nasze postrzeganie zbawienia.

Sąd Ostateczny: Czy Bóg wymaga doskonałości?

 Centralnym punktem debaty jest kwestia doskonałości. Wielu chrześcijan żyje w przekonaniu, że aby stanąć przed Bogiem, muszą być absolutnie bezgrzeszni. To przekonanie, choć na pozór logiczne, często prowadzi do frustracji, poczucia winy i lęku. Nowe interpretacje biblijne, w oparciu o teksty takie jak Flp 2, 12-13 czy Jud 1, 24 sugerują, że choć Bóg rzeczywiście wymaga doskonałości, to On sam jest tym, który jej w wierzących dokonuje. Nie jest to więc ludzki wysiłek w dążeniu do bezbłędności, lecz dzieło Boga, które realizuje się poprzez wiarę i całkowite poddanie się Jego woli.

Czy Bóg naprawdę wymaga bezgrzeszności? Nowe światło na zbawienie i Sąd Ostateczny.

 Wyjaśnia się, że zbawienie jest łaską, dostępną przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Chodzi o akt wiary połączony z oddaniem się Jego woli. To właśnie to oddanie stwarza przestrzeń dla Boga, aby działał wewnątrz człowieka, doskonaląc go. Kluczowa jest tu perspektywa, że upadanie i podnoszenie się nie jest celem, lecz dążeniem do stanu, w którym Bóg sam chroni przed upadkiem. Zamiast koncentrować się na własnych niedoskonałościach, należy skupić się na Chrystusie, ufając w Jego dzieło doskonałości.

Posłuszeństwo i Nowe Serce

 Interpretacja posłuszeństwa przykazaniom również nabiera nowego wymiaru. Nie jest to już walka oparta na ludzkich siłach, lecz naturalna konsekwencja przemiany serca dokonanej przez Stwórcę. Zbliżanie się do Chrystusa i przestrzeganie Jego przykazań staje się Jego dziełem w nas, a nie naszym własnym wysiłkiem. Ta perspektywa buduje pewność w dniu sądu, gdyż "jak On jest, tak i my jesteśmy na tym świecie" (1 Jn 4, 17).

 1 Kor 1, 30 przypomina, że w Chrystusie wierzący mają pełnię: mądrość, sprawiedliwość, uświęcenie i odkupienie. Doskonałość jest już w Chrystusie, a posiadanie Go oznacza posiadanie wszystkiego, co potrzebne do zbawienia, co pięknie ilustruje przykład łotra na krzyżu. Flp 3, 14 zachęca do dążenia do celu, którym jest Chrystus, podążając za Nim, ufając, że On dokona dzieła w nas.

Sąd jako Uświęcenie, nie Skazanie

 Wielu ludzi kojarzy Sąd Ostateczny z wyrokiem skazującym. Jednakże, jak podkreślają eksperci, problem lęku przed sądem często wynika z nauczania doktryn bez wystarczającego nacisku na osobę Jezusa. Okazuje się, że Sędzia jest jednocześnie naszym Adwokatem i Orędownikiem. To pozwala na pewność zbawienia, ponieważ Sędzia jest po naszej stronie. Sąd jest więc przedstawiony nie jako potępienie, lecz jako proces zbawienia. Księga Malachiasza 3, 2-5 wskazuje, że Jezus oczyszcza i uszlachetnia wierzących przed ich osądzeniem, co sugeruje korzystny wyrok. Zadaniem wierzącego jest poddanie się, uległość, bycie autentycznym i utrzymywanie stałej łączności z Jezusem. Intymność z Jezusem jest życiem wiecznym, a wszelkie dobre i doskonałe dary, w tym zwycięstwo nad pokusami, pochodzą od Niego (Jk 1, 17).

Nowa perspektywa na doskonałość i Sąd Ostateczny, oparta na głębokiej analizie tekstów biblijnych, oferuje wierzącym nie tylko pocieszenie, ale i solidną podstawę do budowania pewności zbawienia. Przesunięcie akcentu z ludzkiego wysiłku na Boskie działanie, z perfekcyjnego wypełniania prawa na całkowite oddanie się Chrystusowi, zmienia obraz Boga z surowego sędziego w kochającego Ojca, który sam dokonuje w nas tego, co niemożliwe dla nas. To przesłanie nadziei, które wzywa do autentycznej relacji z Jezusem, zamiast do wyczerpującej walki z własnymi niedoskonałościami. W obliczu Sądu, nasza pewność nie leży w bezgrzeszności, lecz w Jego doskonałości, która staje się naszą przez wiarę.

_{Oprac. redaktor Gniadek}