Sztuka pytania

Nie wiadomo, kto wymyślił ocean, ale na pewno nie byla to ryba. Żeby zobaczyć, gdzie się znajdujesz, musisz obejrzeć to miejsce z zewnątrz. Żeby wyjśc z matrixa, trzeba zadawać pytania. Na przyklad takie:

- dlaczego wydaje się miliardy dolarów na zbrojenia, kiedy ludzie umierają przez brak dostepu do urządzeń medycznych?:

- dlaczego pani na kasie w hipermarkecie za swą ciężką pracę dostaje 1200 zł, a prezes korporacji, który nie sprawdził się na stanowisku, otrzymuje odprawę rzędu 100 tys.?;

- czemu służy informowanie społeczeństwa, że aktorka X rozwodzi się z piosenkarzem Y i śledzenie ich losów?;

- czy to, że jakiś polityk powiedział coś, jest ważniejsze od tego, co mówi mój sąsiad?;

- dlaczego chwali się dzieci za wysoką średnią ocen, a nie za samodzielność myślenia i działania?;

- ile kosztuje produkcja danego leku i czy on faktycznie jest nam niezbędny do wyzdrowienia?;

- dlaczego jedne narkotyki są dozwolone (alkohol, tytoń), a inne nie?;

- dlaczego nie podważamy tego, co wydaje się nam nielogiczne?

Zadawanie pytań otwiera furtki, przez które dostrzegamy rąbek prawdy o świecie.

Potem możesz zacząć pytać innych. Dociekliwie - jak Sokrates. Będą mieli tysiąc odpowiedzi, z których żadna nie będzie ostateczną:

- bo tak jest;

- bo taki jest ustrój;

- bo taki jest świat.

To powinno Cię uspokoić. Przekaz brzmi: nie bądź zbyt dociekliwy, przystosuj się, oddaj odpowiedzialność tym, którzy wiedzą lepiej. Prawdziwa odpowiedź brzmi - jesteś tylko śrubką w mechanizmie matrixa.

Jeśli nie widzisz absurdów systemu, to znaczy, że oglądasz go od środka, tkwisz w nim.

Zadając pytania, musisz patrzeć z zewnątrz - jak badacz obcych kultur. Wówczas dostrzeżesz paradoksy i zaczniesz podważać doktryny i sądy; będziesz zdobywał wiedzę o świecie, myślał i samodzielnie wyciągał wnioski.

Może się wówczas zdarzyć, że każą ci wypić cykutę. Cóż - to gorzka cena słodkiej wolności...