Czas histerii...?

  Czytam...

  Prezydent mojego kraju nie będzie biegał po cmentarzu za szefem największej partii opozycyjnej. Ten nie odbiera natomiast telefonów od prezydenta. I nie reaguje na prezydenckie zaproszenia. Nie wiadomo komu bardziej zależy na powstawaniu takich informacji. Czy prezydentowi, bo dzwonił, czy szefowi partii opozycyjnej, bo nie odebrał.

  Premier Tusk, przypominam sobie z nie tak odległej przeszłości, nie odebrał telefonu od prezydenta Obamy. Bo ten w nocy dzwonił. Obaj politycy telefonowali ze sobą "dopiero" chwilę później. Obama "szczęśliwie" wybrał wówczas datę 17 września, by poinformować polskich partnerów, iż "tarczy rakietowej" nie będzie.

  Obserwując współczesne wydarzenia w Polsce odnieść można jednak jednoznaczne wrażenie, że historia z Obamą wydarzyła się już bardzo, bardzo dawno temu. Wówczas bowiem wpadaliśmy w histerię na temat naszego (podobno wtedy zagrożonego) bezpieczeństwa międzynarodowego. Teraz histeria dotyczy już wszystkiego.

  Szefa największej partii opozycyjnej ktoś chce, podobno, zabić. Znaleziono również szyję kobiety i są na to dowody (ale gdzie), na której gaszono papierosy (a może jednego). I to, proszę sobie wyobrazić, nie dość, iż pod prezydenckim pałacem, to jeszcze przy krzyżu gaszono. A krzyż bestialsko usunięto. Więc stoi teraz w pałacu. Prezydent tam nie mieszka, największa partia opozycyjna kraju odniosła więc sukces.

  Sukcesy, kto wie ile ich jeszcze, ale na pewno kolejne, czekają nas z pewnością już wkrótce. Putin rozgrywa nas przecież właśnie, ostrzegają sympatyzujące z największą partią opozycyjną, internetowe portale. I nikt nie wyjaśnia, na czym owo "rozegranie" polega. Ale gdy nas już rozegra, pozostanie nam jedynie... Macierewicz. I obroni Polskę. Czy też mylne jest i takie założenie...

  W produkowaniu histerii, codziennej, jesteśmy doskonali.

Czy w czymś jeszcze?