Polska, a to tam, gdzie ambitnych brak?

  Śniegu napadało. Biało się zrobiło.

Zawiało i zamiotło.

Może stopnieje.

 

  Jest więc temat.

Jak dobrze, że... pada.

 

* * *

  Dwadzieścia jeden lat to przecież stanowczo za mało.

No i pieniędzy nam brak.

I możliwości. Pomysłów, planów, woli i realizatorów też. I te przepisy, przetargi, konieczności, regulacje i ta natura na dodatek.

Program "natura" przy okazji też.

 

  Nie ma silnych.

Wiatr nam w oczy. Raz sienkiewiczowski, raz smoleński.

A raz na dodatek mgła.

 

   Nie ma mocnych.

Nie da się. Nie można. Nie trzeba.

 

  Nie trzeba nam pociągów szybszych, niż te ponad 70 lat temu.

Mamy dzisiaj wolniejsze. Zdecydowanie. I brudne przy okazji też.

I co z tego. Nasze są. Swojskie. Widać przynajmniej, że polskie. Nikt nie ma wątpliwości.

  Nie trzeba nam też na pewno autostrady do Lublina z Warszawy, ani do Szczecina z Gdańska. O Olsztynie nie wspominając. Autostrady do Wrocławia z Poznania i do Pragi ze Szczecina też nam na pewno nie potrzeba. Tej z Gdańska do Poznania także nie. Wszystkie były kiedyś w planach. Ale plany już dawno zmieniono.

  Powiedzmy to dobitnie, głośno i raz na zawsze: nie potrzebujemy takich autostrad. Nie lubimy ich i już.

  Nie będzie ich. Nigdy.

Bo i po co.

To przecież nasz kraj.

 

* * *

  Niemożność nasza zwyciężyła nas.

Skutecznie.

I już dawno.

* * *

  Śnieg pada....?

Jak ładnie.