A ja chcę do Egiptu...

Egipski sen o super urlopie i... polski rozsądek.

  Hurra, kupiłem wczasy.

I też będę w Egipcie.

Moi znajomi, sąsiedzi, rodzina już tam przecież byli.

Ja także muszę.

  W telewizji pokazują jakieś bijatyki co prawda. Ale... to daleko. W tym no, jak on się tam nazywa, w … Kairze... I gdzieś jeszcze też mówią, że się biją. W Aleksa... coś i jakoś tak.

  Nie mówiąc już o tym, że fajnie byłoby znaleźć się w okolicy takiej światowej zadymy. To ci dopiero... Aparat fotograficzny już nowy kupiłem. Więc jadę. Bo morze tam podobne ciepłe. I czyste. A w rekiny to ja też nie wierzę. No bo powiedzcie sami: czemu akurat mnie miałby taki rekin ugryźć.

  Wszyscy już byli, przecież, w Egipcie. A ja, my, żona, dzieci, jeszcze nie. Więc jadę i niech tam sobie gadają, co chcą. Idioci.

* * *

  Kolejne tysiące naszych rodaków pakują już walizki.

  Kupili przecież wymarzone wczasy nad Morzem Czerwonym. A stamtąd, argumentują, do Kairu, Aleksandrii lub Suezu przecież daleko. Tylko kto zagwarantuje im, że za dzień, dwa lub za tydzień do krwawych scen nie dojdzie także w Hurghadzie. Do sytuacji, w której każdy rzuca koktajlami Mołotowa lub kamieniami. W każdego. I gdzie policyjny samochodów, przejeżdżając z dużą szybkością po pełnej ludzi ulicy, zabija "przy okazji" kilka osób. I czy to tylko pojedynczy przypadek...

  Nasz MSZ, rząd i premier mogą jedynie apelować. Do rozsądku. Żyjemy w wolnym kraju. Nikt nie zakaże samolotom odlatywać z Polski do Egiptu. Skoro chcemy być samobójcami...

  I nie będę, niestety, pesymistą ani czarnowidzem, gdy stwierdzę przy okazji, iż sytuacja w Egipcie nie uspokoi się jutro. Ani pojutrze. Będzie dobrze, jeśli uspokoi się w ogóle.

  Kiedyś.