Dobre prawo opiera się na dwóch kardynalnych zasadach:
- prawo nie działa wstecz
- domniemywana jest niewinność
W Polsce jeszcze jakiś czas temu nie obowiązywała pierwsza zasada. Druga nie obowiązuje do tej pory.
Polskie prawo podatkowe jest niczym sok 100% - naturalnie mętne. Obywatel mając wątpliwości, jakie ma zapłacić podatki, może się zwrócić do urzędu skarbowego o interpretację. Jednak zapłacenie podatku zgodnie z interpretacją urzędu wcale nie czyniło człowieka uczciwym. Otóż podatek mógł zostać naliczony zgodnie z innymi regułami, gdyż dany urzędnik nie pamiętał, jaką wydał interpretację, lub podatek naliczał inny urzędnik, albo… Co oznaczało de facto działanie prawa wstecz.
Na szczęście od jakiegoś czasu interpretacja urzędu skarbowego jest dla niego wiążąca. Jednak w przypadku pomyłki i złego naliczenia podatku przez urząd, to podatnik ma udowodnić swoją niewinność, a nie urząd (a w zasadzie sąd) winę podatnika. Zakłada się więc a priori złą wolę podatnika.
Można dyskutować czy lepsze jest prawo romańskie – skodyfikowane (prawo rzymskie, kodeks Napoleona) czy prawo anglosaskie – zwyczajowe. Jednak w Polsce jest najgorsza mieszanka prawa kodeksowego i zwyczajowego – jest napisane tak, że w zasadzie nie podaje żadnych reguł, a zwyczajowo każdy sobie je traktuje wg własnego widzimisię.
"The market is a democracy in which every penny gives a right to vote." [Ludwig von Mises]
"The battle is a democracy in which every sword gives a right to vote." [Jerzy hr. Ponimirski]
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
