Komisja Europejska zdecydowała o zastosowaniu ostatniego etapu postępowania w ramach tzw. artykułu 7, umożliwiającego dyscyplinowanie krajów członkowskich nie przestrzegających unijnych zasad praworządności.
Pozew do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu jest bardzo poważnym problemem dla rządu PiS. Dotychczasowe działania polegające na dialogu i wynikające ze zwyczajowego założenia instytucji unijnych, że mają do czynienia z poważnym partnerem, nie przyniosły najmniejszego rezultatu. Mało tego, stanowiły pretekst dla rządzących do rozpętania antyunijnej nagonki, w której ochoczo wzięły udział klakierskie i pozbawione minimalnej rzetelności media “dobrej zmiany”. Lawina oszczerstw, kłamstw i obelg wylała się przy tym na opozycję oraz wszystkie środowiska nie akceptujące dewastacji i podważania filarów państwa i prawa. Nikt w Europie nie spodziewał się, że możliwe jest objęcie władzy w Polsce przez frakcję oszołomów, organicznie niezdolnych do prowadzenia cywilizowanej polityki i wykonujących krecią robotę na rzecz Putinowskiej Rosji. Dlatego, w dobrej woli próbowano porozumieć się z PiS-em, wskazując mu na rodzaj i skalę nieprawidłowości oraz apelując o korektę zgodnie z przyjętymi przez Polskę akcesyjnymi zobowiązaniami.
Dla osób obserwujących poczynania PiSu od wewnątrz jasne było od samego początku, że porozumienie nie będzie możliwe, ponieważ PiS, jak inne autorytarne rządy będzie kłamał, kluczył i nie dotrzymywał słowa do momentu, w którym zagrożą mu realne, przeliczalne na gotówkę sankcje, mogące uderzyć w jego religijnie wzmożony i zmanipulowany elektorat. Bo wszystko można demagogicznie przeinaczyć, a nawet ordynarnie przekłamać, jednak kasa musi się zgadzać. A tutaj polskie społeczeństwo potrafi już dobrze rozpoznać, jakie korzyści płyną z pełnoprawnego uczestnictwa w strukturach UE.
I nie spodoba się to Kowalskiemu, gdy Polska przestanie mieć wpływ na cokolwiek a pieniądze płynące z Unii zostaną zatamowane. I jak wreszcie w oczy na dobre zajrzy widmo Polexitu będące logiczna konsekwencją lekceważenia unijnych zobowiązań.
Poparcie dla UE sięga obecnie ponad 70% i jest wyższe niż średnia unijna (wg najnowszego badania Eurobarometru) co oznacza że pojawia się coraz bardziej widoczny rozdźwięk pomiędzy poglądami w tej kwestii nawet wewnątrz elektoratu PiS.
Smutne to bardzo, że historia nas niczego nie nauczyła. W najlepszym możliwym momencie naszej współczesnej historii, gdy Polska stawała pewnie na nogach po dewastacji komunistycznej i trudach transformacji ustrojowej, gdy zaczęliśmy stanowić jeden z głównych filarów europejskiej wspólnoty narodów pozwoliliśmy, aby władzę przejęła formacja o komuszej mentalności, podsycająca społeczne animozje, wręcz żywiąca się nimi. Formacja myśląca krótkowzrocznie (po nas choćby potop), czyniąca z Polski konia trojańskiego zjednoczonej Europy.
Dlatego dobrze się stało, że Europa i ta część polskiego społeczeństwa i polskich instytucji, której dobro kraju leży na sercu podjęła walkę. Walka musi być zdecydowana i należy w niej założyć całkowitą organiczną niezdolność honorową PiS-u i jego akolitów.
Ci ludzie są tak sformatowani, tak wypełnieni nienawiścią, że jakakolwiek próba pozytywnej komunikacji skazana jest na porażkę.
Wszystkie działania prawne, jakie są dostępne, powinny być wykorzystane, żeby powstrzymać PiS przed dalszą destrukcją Państwa Polskiego.
Miejmy nadzieję, że uda się przywrócić Polskę na kurs państwa prawa oraz integracji europejskiej i tym samym przywrócić jej należną pozycję międzynarodową.
