ODARTY Z MAJESTATU - POWITANIE W NIEBIE

Kiedy ap. Jan w swoim widzeniu spisanym w Księdze Apokalipsy został zaproszony do nieba, jako pierwsze słowa usłyszał hymn:

"Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść.", Obj. 4:8
śpiewany przez istoty niebiańskie. W odpowiedzi dwudziestu czterech starszych, których utożsamia się z odkupionymi ludźmi, mówiło:
"Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało." Obj. 4:11
Kiedy i my tam zawitamy, usłyszymy zapewne te same pochwalne głosy, ponieważ ich autorzy "nie odpoczywają ani w dzień, ani w nocy" zajęci śpiewem na cześć Najwyższego.

O ile świętość Boga nie jest dziś specjalnie kwestionowana (choć skutecznie zapominana lub ignorowana), to z drugą częścią niebiańskiego hymnu ludzie na ziemi mają pewien problem. Niestety, dotyczy to także chrześcijan. W XX wieku popularność zyskał pogląd, iż opis stworzenia z początku Biblii (Księga Rodzaju) ma wartość jedynie literacką, a z prawdą o początkach wszechświata, życia i człowieka ma on niewiele wspólnego. Nie zamierzam w tym artykule wykazywać bezsensowności tego nowatorskiego odczytania Biblii. Zamiast tego proponuję rozważenie tekstu mniej starożytnego – czas rozkwitu cesarstwa rzymskiego i myśli helleńskiej – i do tego pochodzącego z wizji, jaką Janowi dał sam Bóg. O ile twierdzenie, że Mojżesz mógł nie znać prawdy o stworzeniu i jakoś je sobie wyobraził, by zaspokoić ciekawość współczesnych, można brać jeszcze pod uwagę, to opinia, że w niebie nie wiedzą, jak to było "na początku", wydaje się całkiem zabawna. Nie podtrzymaliby jej zapewne nawet teistyczni ewolucjoniści. (Uznają oni, że Bóg stworzył życie, organizmy żywe i człowieka, ale przy pomocy ewolucji.)

Niebiańska wizja stworzenia opisana w początkach Apokalipsy przeczy zarówno teorii ewolucjonistów, jak i ich teistycznych pobratymców.

Po pierwsze, w niebie twierdzi się, że Bóg stworzył wszystko (dosł. wszystkie). Nie tylko więc materia, ale i pierwsza komórka, pierwsza ryba, płaz, koń czy człowiek zaistnieli w wyniku stwórczego aktu.
Po drugie, w niebie twierdzi się, że w procesie powstania i rozwoju życia nie rządził przypadek ani żadne ukierunkowane zmiany doboru naturalnego, lecz wola Boga.

Jako że w pierwszych słowach, które Jan usłyszał w niebie, jest mowa o planowanej rewizycie Boga na ziemi, warto, by wierzący porzucili bajki o przypadkowej ewolucji od "kamyczka do koniczka" wyjaśniającej wspaniałość wszechświata i wiernie stanęli przy głoszonej w niebie prawdzie, iż to Bóg jest Stwórcą wszystkiego i to Jego wola decydowała o kształcie stworzenia. Jeśli z tymi prawdami Jan zetknął się na samym wstępie swej wizyty w niebie i są one powtarzane tam ustawicznie, to lepiej uczynimy, gdy potraktujemy je jak najbardziej poważnie i dołączymy do tego, co głosimy w kościołach.

Paweł Chojecki