13 Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. 14 Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: «Oto król wasz!» 15 A oni krzyczeli: «Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!» Piłat rzekł do nich: «Czyż króla waszego mam ukrzyżować?» Odpowiedzieli arcykapłani: «Poza Cezarem nie mamy króla». 16 Wtedy, więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. (J 19, 13-16)
Pewne jest, iż panowanie rzymskie i utrata niepodległości, (za którą w krótkim czasie przyjdzie sama zagłada Izraela) została związana przez Żydów tamtych czasów z proroctwem przypisywanym Jakubowi. A to jeszcze bardziej wzmocniło podniecenie mesjańskie. Jest, zatem rzeczą prawdopodobną, że jednym z „proroctw dwuznacznych odnajdywanych w Pismach Świętych", o jakim mówi Józef Flawiusz, było to, „które znajduje się w Księdze Rodzaju.
Chodzi o Księgę Rodzaju, rozdz. 49, gdzie jest mowa, jak Jakub błogosławi swoim synom i mówi:
1 Jakub przywołał swoich synów mówiąc do nich: «Zgromadźcie się, a opowiem wam, co was czeka w czasach późniejszych.
2 Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba,
słuchajcie Izraela, ojca waszego!
3 Rubenie, synu mój pierworodny,
tyś moją mocą i pierwszym płodem mojej męskiej siły,
górujący dumą i górujący siłą.
4 Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował,
bo wszedłeś do łoża twego ojca,
wchodząc zbezcześciłeś moje łoże!
5 Symeon i Lewi, bracia,
narzędziami gwałtu były ich miecze.
6 Do ich zmowy się nie przyłączę,
z ich knowaniem nie złączę mej sławy;
gdyż w gniewie swym mordowali ludzi
i w swej swawoli kaleczyli bydło.
7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny,
i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem!
Rozproszę ich więc w Jakubie
i rozdrobnię ich w Izraelu.
8 Judo, ciebie sławić będą bracia twoi,
twoja bowiem ręka na karku twych wrogów!
Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon!
9 Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu:
jak lew czai się, gotuje do skoku,
do lwicy podobny - któż się ośmieli go drażnić?
10 Nie zostanie odjęte berło od Judy
ani laska pasterska spośród kolan jego,
aż przyjdzie ten, do którego ono należy,
i zdobędzie posłuch u narodów!
Otóż historia pokazuje, że „berło zostało odjęte od Judy i laska pasterska spośród kolan jego" właśnie w czasach, kiedy pojawił się Jezus, bowiem ostatnim królem Żydów był Herod Wielki (ten, który się wsławił rzezią niewiniątek). Po jego śmierci terytorium Izraela zostało podzielone, właściwa władza przeszła w ręce gubernatorów rzymskich i zniknął wszelki pozór autonomii. Aż do dnia 14 maja 1948 roku, to znaczy do chwili wygaśnięcia mandatu brytyjskiego w Palestynie, Żydzi nie są już panami na ziemi swoich ojców.
Piłatowi, który pyta Żydów domagających się skazania Jezusa: Czyż króla waszego mam ukrzyżować? oni według Ewangelii Jana odpowiadają: Poza Cezarem nie mamy króla. Nieważne tutaj, czy zdanie to istotnie zostało wypowiedziane. Jest ono, bowiem odbiciem ściśle określonej, obiektywnej sytuacji historycznej. Powoduje wzruszenie u chrześcijanina, który w owym krzyku (Non habemus regem nisi Caesarem) widzi
potwierdzenie warunków politycznych „wyprorokowanych" na czasy mesjańskie i utrwalonych na piśmie tysiąc lat wcześniej.
Pascal w swoich notatkach do Apologii chrześcijaństwa dwukrotnie to zdanie powtórzy z takim komentarzem: „A zatem Jezus był Mesjaszem, bowiem nie mieli wcale króla, jak tylko jakiegoś cudzoziemca, a w ogóle nie chcieli innego".
Słowa Piłata „Oto wasz król!” są gorzką ironią, a może także wyrzutem pod adresem Żydów: Jezusa oskarżonego przez nich, jako buntownika przedstawiają, jako ich władcę. Tym samym Piłat piętnuje ich rzekomą wierność wobec cesarza, sugerując ich faktyczną nielojalność. Żydzi zorientowali się w intencji Piłata i dlatego tym głośniej domagają się wyroku ukrzyżowania, a w końcu reklamują swą wierność cesarzowi, jedynemu władcy. W ustach arcykapłanów (w. 15b) takie słowa były podwójnym bluźnierstwem. Nie tylko odrzucili Mesjasza-KróIa i Syna Bożego, ale samego Jahwe, wg ST jedynego króla (Sdz 8, 23; 1 Sm 8, 7). W ich postawie jest jakąś tragiczna konsekwencja teologiczna: odrzucenie Syna prowadzi do odrzucenia Ojca.
LIT:
http://iktotuzmysla.salon24.pl/447111,dla-kazdego-naukowca-jest-jasne-ze-jezus-zmartwychwstal
Inne tematy w dziale Kultura
