Lewicowa polityczna poprawność nakazuje umieszczanie we wszystkich filmach gejów i murzynów (nawet, wtedy gdy jest to sprzeczne z realiami historycznymi). Wyjątkiem od tej zasady jest wyświetlany w kinach w całej Polsce (w tym i warszawskim kinie Kinoteka) film Wiking. Obraz bez murzynów i gejów, o krwawej zemście w pogańskich czasach na północy Europy.
Jan Bodakowski
W kinach Wiking – film bez murzynów i gejów, o krwawej zemście pierwowzoru Hamleta za pogańskich czasów
Lewicowa polityczna poprawność nakazuje umieszczanie we wszystkich filmach gejów i murzynów (nawet, wtedy gdy jest to sprzeczne z realiami historycznymi). Wyjątkiem od tej zasady jest wyświetlany w kinach w całej Polsce (w tym i warszawskim kinie Kinoteka) film Wiking. Obraz bez murzynów i gejów, o krwawej zemście w pogańskich czasach na północy Europy.
Reżyserem i scenarzystą tego amerykańskiego filmu jest Robert Eggers. W filmie wystąpili: lexander Skarsgård, Nicole Kidman, Claes Bang, Anya Taylor-Joy, Ethan Hawke, Björk, i Willem Dafoe. Scenariusz filmu został oparty na legendzie o Amlecie autorstwa Saxo Grammaticusa, która była też inspiracją dla „Hamleta” Williama Szekspira. Obraz kręcony był w pięknych pustkowiach Islandii. Film konsultowało kilku naukowców zajmujących się historią i folklorem wikingów.
Bohaterem filmu jest książę Amleth, wiking, poganin. Akcja rozpoczyna się w 895 roku, kiedy to król wikingów Aurvandill powraca z wyprawy z łupami i niewolnikami na swoją wyspę Hrafnsey, do syna i żony Gudrún. Dzień po pogańskim narkotycznym rytuale, w którym bierze udział król z synem, król zostaje zamordowany przez swojego brata. Młody królewicz cudem unika śmierci i ucieka z kraju, poprzysięgając zemstę na wuju.
Po latach, książę banita będąc jednym z wikingów grabiących i mordujących Rusinów, po wymordowaniu Słowian, w ich zniszczonej świątynie dostaje od słowiańskiej wieszczki nakaz powrotu do kraju i realizacji zemsty. W czasie powrotu do kraju poznaję rusińską niewolnicę Olgę.
Po przybyciu do Islandii książę banita dociera incognito jako niewolnik do gospodarstwa wuja, gdzie wchodzi w jego łaski, udając pokornego niewolnika, a nocą morduje sługi wuja, wykorzystując miecz zdobyty z rąk żywego trupa. Wszystko zmierza ku ostatecznej konfrontacji.
Film doskonale ukazuje pełny przemocy i pozbawiony humanitaryzmu świat wikingów. Powszechne niewolnictwo, dążenie do śmierci w walce, animistyczne narkotyczne szamańskie rytuały, religię pogańską jako drogę odnalezienia w sobie zwierzęcej bestii, by bez skrupułów eksterminować ofiary, potworność świata przedchrześcijańskiego, krwawe walki o władzę, zemstę jako zasadę.
W filmie doskonale ukazane są cierpienia Słowian, którzy byli mordowani, gwałceni i porywani jako niewolnicy przez wikingów. Towarzyszką życia bohatera zostaje piękna blond słowiańska niewolnica Olga, której celem jest wywalczenie sobie wolności.
Film szczerze ukazuje krwawe rzeźnie urządzane przez wikingów (między innymi spalenie żywcem kobiet i dzieci słowiańskich zamkniętych w podpalonej przez wikingów chacie, ofiary składane z ludzi), spektakularne walki, oraz pozwala sobie uświadomić skalę gwałtów na kobietach dokonywanych przez wikingów, niewolnictwa seksualnego i ówczesnej swobody obyczajowej.
Choć film jest bardzo realistyczny, to zawiera elementy mające charakter fantastyczny – walkę z żywym trupem, wieszczki i wieszczów, walkirie, kruki będące posłańcami boga Odyna, które pomagają bohaterowi. Klimat obrazu jest bardzo szekspirowski.
Akcja obrazu jest wartka, nie pozwala się nudzić i zaskakuje kilkukrotnie widza. Miejmy nadzieje, że sukces filmu skłoni niektórych z widzów do zapoznania się z historią i kulturą zachodu – w tym i dramatami Williama Szekspira.
Obraz warto docenić za ukazanie tego, że chrześcijanie i Słowianie byli porywani i zniewalani przez wikingów, oraz za politycznie niepoprawny brak gejów i murzynów, oddanie ponurych realiów pogańskiego świata. Fajny jest też romantyczny wątek miłości Olgi i wikinga.
Jan Bodakowski
