SF PRL – Nieprawe łoże – Marcina Wolskiego

Jan Bodakowski

SF PRL – Nieprawe łoże – Marcina Wolskiego

 

Powieść „Nieprawe łoże” Marcina Wolskiego jest kolejną godną polecenia lekturą. Jak zwykle autor serwuje trzymającą w napięciu powieść. W „Nieprawym łożu” Wolski doskonale łączy SF, sensacje, edukacje historyczną i patriotyczną.

 

Akcja toczy się w 1981 roku w PRL. Bohaterem powieści jest Maciej. Ma żonę Grażynę, córkę, teścia z PZPR i kochankę Martę. Z zawodu jest nauczycielem. Działa w Solidarności. Częściowe żydowskie pochodzenie wypomina mu koleżanka z pracy sama ukrywająca swoje całkowite żydowskie pochodzenie (trafny motyw ukazujący żydowskich inspiratorów „polskiego” antysemityzmu). W jednym z opozycyjnych pism znajduje artykuł z którego wynika że jego rzekomy ojciec (działacz komunistyczny) nie był jego ojcem. Maciek by poznać prawdę o swoim pochodzeniu rozpoczyna prywatne śledztwo.

 

Wskazówkami na drodze poznania prawdy o przeszłości są sny ukazujące dzieje matki Maćka podczas II wojny światowej. Matka Maćka była podczas wojny seks niewolnicą nazisty, agentką komunistycznego podziemia. Na drodze swojego życia poznała wielu późniejszych przedstawicieli władz PRL.

 

Śledztwo Maćka niespodziewanie zaczyna przeszkadzać wpływowym środowiskom. Zaczyna ścielić się gęsto trup potencjalnych świadków. A sam Maciej znika. A w jego zniknięcie ma związek z naukowcem - sowieckim żydem.

 

Po ćwierć wieku, w III RP, na Maćka poszukuje jego syn Adam. Młody historyk pracujący w IPN.

 

Edukacyjny walor powieści Wolskiego przejawia się w opisach: zbrodni komunistycznych, bandytyzmie komunistycznej partyzantki, współpracy komunistycznego podziemia z nazistami, lumpenproletariackiego środowiska działaczy komunistycznych, historii walk o dominacje nad PPR, realiów okupacji niemieckiej, rzeczywistości PRL, karnawału Solidarności, kryzysu dekady Jaruzelskiego, tożsamości nomenklatury PZPR. Powieść Wolskiego jest lekcją historii w atrakcyjnej formie. Swoisty walor edukacyjny mają też typowe dla Wolskiego sex sceny.

 

Moja sympatia dla twórczości Wolskiego powodowana też jest swoistym patriotyzmem lokalnym. Scenerią powieści Wolskiego są znane mi tereny centrum i przedmieść Warszawy, okolicznych miejscowości (od biblioteki na Koszykowej do Świdra).

 

Jan Bodakowski