W odpowiedzi na swoje własne, postawione w poprzedniej notce pytanie, mogłabym podać wiele przykładów pięknych, wartościowych, głębokich, poruszających filmów oraz książek, które dane mi było zobaczyć i przeczytać. Dzisiaj jednak napiszę o dziele, które można by opisać niejednym pochlebnym przymiotnikiem, ale i niejednym niepochlebnym, gdyż doprawdy trudno jest je jednoznacznie ocenić. Miałam ogromną przyjemność obejrzeć ten film kilkanaście lat temu (byłam już po trzydziestce), a ponieważ puszczano go na tym kanale wielokrotnie (tak, to była telewizja :)), mogłam oglądać ponownie poszczególne sceny, delektując się przedstawioną w nich surrealistyczną rzeczywistością tudzież świetnie odegranymi rolami (pan Wojciech Pszoniak w roli Diabła – owacje na stojąco!).
Zwiastun:
Zapewne nie zdołałam odczytać nawet 10 % podtekstów i metafor, nie mówiąc o przekazie, jaki miał dla nas reżyser. Ale nie szkodzi. Z mojego punktu widzenia jest to po prostu genialny, „ryjący banię” obraz, który naprawdę warto zaliczyć. Wątpię, żeby pozostawił jakiegokolwiek widza obojętnym.
Oczywiście nie wiem, jak odebrałabym ten film teraz. Nie przypominam sobie również, żebym widziała inne filmy pana Żuławskiego, poza paroma scenami z „Szamanki”, przy oglądaniu których czułam wyraźny niesmak (być może nie odpowiadał mi pan Linda jako odtwórca roli namiętnego kochanka :)). Napiszcie, czy widzieliście „Diabła”, a jeśli tak, to czy Wam się podobał.
Film można obejrzeć na CDA.pl (tutaj). Warto przeczytać komentarze.
Haniebny powrót po wcześniejszym zadeklarowaniu się, że nigdy tu już nie wrócę. :/
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
