Wiedźmin. Chrzest ognia. Tom V

Jan Bodakowski

Wiedźmin. Chrzest ognia. Tom V

 

„Wiedźmin. Chrzest ognia. Tom V” to kolejne wydanie powieści Andrzeja Sapkowskiego należącej do sagi o wiedźminie, wydanej przez wydawnictwa Supernowa w 2010 roku,

 

Jedną z bohaterek piątego tomu sagi o wiedźminie jest Maria. Maria urodziła się w chłopskiej rodzinie, po ucieczce z domu została przygarnięta przez driady które nadały jej przydomek Milva. Na polecenie władczyni driad zajmowała się przeprowadzaniem przez lasy elfów rebeliantów. Kolejnym jej zadaniem wyznaczonym przez władczynie driad była pomoc wiedźminowi.

 

Wiedźmin ranny w czasie walk podczas rady czarodziejów, trafił dzięki pomocy jednej z czarownic na leczenie do driad. Odzyskując zdrowie wyruszył w towarzystwie Jaskra i Milvt na poszukiwanie Ciri. Dołączył do nich rycerz Cahir z Nilfgaard który uratował Ciri z zagłady Cintry, i przewodził w ataku elfów na zamek rady czarodziejów. Kompania wiedźmina po drodze spotyka kompanie krasnoludów pomagających uchodźcom, jednym z członków kompanii krasnoludów był Percival Schuttenbach – warto wspomnieć że jego imię nosi jeden z najlepszych tożsamościowych zespołów rockowych grających metal i folk.

 

Gdy wiedźmin szukał Ciri, trwała inwazja Nilfgaardu na królestwa. Nilfgaard wspierany był przez elfy. Wałczący popełniali straszliwe zbrodnie wojenne. Ziemie które przemierza wiedźmin były pogorzeliskiem usłanym stosami trupów. W czasie drogi do kompanii wiedźmina przyłącza się wampir Regis. Towarzysze wiedźmina w trakcie swej drogi musieli użerać się z niewdzięcznymi wieśniakami, ciemnota, zabobonem, fanatyzmem i prostackim okrucieństwem.

 

W czasie ataku żołdaków na obóz uchodźców, przebywający w nim wiedźmin i Jaskier zostali pojmani. Przed niechybną śmiercią uratował ich Regis. Regis był wampirem abstynentem. W młodości by być akceptowanym przez rówieśników i przełamywać nieśmiałość wobec młodych wampirzyc nadużywał krwi – która dla wampirów jest używką jak alkohol a nie pokarmem. Brak umiaru sprawił, że Regis został krwiocholikiem, i co gorsza jako wampir nie mający odbicia w lustrze, nie mógł krwi pić samotnie do lusterka. Dodatkowo z powieści można się dowiedzieć, że wampiryzm nie przenosi się od ukąszenia, wampiry nie giną od słońca, kołków, ani w wyniku odrąbania głowy. Nie ulegają też poparzeniom od nadmiernej temperatury.

 

Ciri przyłączyła się do kryminalnej bady szczurów - rabujących, mordujących, histerycznie korzystających z przyjemności życia. W bandzie Ciri weszła w związek z jedną z kryminalistek.

 

Po upadku rady czarodziejów, kilka czarodziejek powołuje do życia tajną loże. Jedna z nich, królowa nowego państwa elfów, w czasie ataku na rade czarodziejów zaklęła Yennefer w posążek i odczarowało dopiero po dłuższym czasie. W czasie obrad loży Yennefer dowiadziała się, że celem loży jest powołanie królestwa północy i obsadzenie na jego tronie Ciri.

 

Ciri miała zostać władczynią królestwa powoływanego przez czarodziejki bo posiadała gen starej krwi dający wyjatkowe zdolności magiczne. Przodkami Curi był czarodziej człowiek Cregennan z Lod i Lara Dorren czarodziejka elfka. Przez dekady czarodziejki bez wiedzy zainteresowanych krzyżowały, uniemożliwiały prokreacje, urokami i afrodyzjakami wzbudzały wzajemne zainteresowanie, osób u których potomstwa chciano wygenerować wyjątkowe zdolności magiczne. Yennefer przeciwna instrumentalnemu traktowaniu Ciri, wymkneła się z posiedzenia loży by ruszyć na pomoc Ciri.

 

Czytelnicy z powieści dowiedzą się, że Jaskier jest pseudonimem barda, który nie chce szargać swego sławnego rodowego nazwiska. Krytycznie należy ocenić obecną w powieści propagandę pro aborcyjną - wiedźmin i jego kompani uważają, że kobieta ma prawo do aborcji. W świecie wiedźmina były identyczne nazwy miesięcy jak w naszym świecie.

 

W czasie ostatniej sceny powieści, w trakcie drogi, wiedźmin i jego kompani muszą stoczyć bój z rycerzami Nilfgaardu. W trakcie walk Geralt ratuje siwowłosą królowe Lyria i Rivia Meve, która w nagrodę pasuje go rycerza Geralta z Rivii – wcześniej wiedźmin używał tego przydomku przypadkowo – bo nie pochodzi z Rivii.

 

Jan Bodakowski