Od 29.05.2014 Plemię – naturalistyczny obraz wewnętrznego życia w ukraińskim int

Jan Bodakowski

Od 29.05.2014 Plemię – naturalistyczny obraz wewnętrznego życia w ukraińskim internacie dla niepełnosprawnych – na ekranach polskich kin

 

Od 29 maja na ekranach polskich kin zagości „Plemię” szokująco naturalistyczny obraz wewnętrznego życia w ukraińskim internacie dla niepełnosprawnych. Film o zdziczałych niepełnosprawnych z postsowieckiej Ukrainy. Młodzieży parającej się prostytucją, napadami rabunkowymi i bez wahania dokonującego brutalnych morderstw.

 

Film, kreujący negatywny obraz niepełnosprawnych i Ukraińców, nie powstał za pieniądze rosyjskiego ministerstwa obrony ale z pomocą finansową państwa ukraińskiego. Reżyserem, tego ukraińskiego i holenderskiego 130 minutowego obrazu, oraz twórca scenariusza jest Miroslav Slaboshpitsky, zdjęć Valentyn Vasyanovych, muzyki Sergey Stepanskiy. W filmie zagrali: Grigoriy Fesenko, Yana Novikova, Rosa Babiy. Jedynym środkiem wyrazu w filmie jest obraz, bohaterowie filmu migają rękami, a ich rozmowy nie są przełożone ani w postaci napisów ani w postaci tekstu czytanego przez lektora. Kamera cały czas obserwuje wydarzenia z boku zza pleców bohaterów dramatu.

 

Bohaterem filmu jest Sergey który trafia do ukraińskiej szkoły dla głuchoniemych. Chłopak w mieszka z innymi głuchoniemymi nastolatkami w internacie, który jest areną wydarzeń poza jakąkolwiek kontrolą dorosłych. Twórcy filmu doskonale oddają patologiczne realia instytucji zamkniętej, społeczności niejawnej rządzącej się swoimi prawami poza oficjalnym życiem, znane do tej pory tylko z opracowań socjologicznych.

 

Film w brutalny sposób ukazuje zjawisko nielegalnej hierarchicznej struktury uczniów w koedukacyjnej instytucji zamkniętej, swoistej fali, w której młodsi są zmuszani przez starszych stażem uczniów do działalności kryminalnej, oddawania pieniędzy, zamieszkiwania w gorszych warunkach.

 

W filmie ukazane jest też zjawisko prostytucji dwóch głuchoniemych nastolatek sprzedawanych na parkingu dla ciężarówek przez swojego kolegę pełniącego role alfonsa i jednego z nauczycieli ośrodka, który zapewnia transport młodocianym prostytutkom. Młodociane prostytutki świadczą też usługi seksualne, ukazane kilkukrotnie niezwykle naturalistycznie, swoim kolegom z internatu, a także są przedmiotem międzynarodowego handlu żywym towarem.

 

Obraz ukazuje też niepełnosprawną młodzież z ośrodka, która nocami dokonuje na ulicach miasta brutalnych napadów rabunkowych, w celu zdobycia alkoholu i pieniędzy, a za dnia dokonuje bestialskich napadów na ludzi w pociągach. W trakcie filmu przez młodocianych niepełnosprawnych pięć osób zostaje niezwykle brutalnie zamordowanych, jedna ginie w wypadku, a kilka jest ofiarami brutalnych pobić (ich los nie jest znany).

 

Jedną z najbardziej naturalistycznych scen w filmie jest scena pokątnej aborcji, której poddaje się nastoletnia prostytutka. Miejscem zbrodni jest obskurna łazienka w mieszkaniu w bloku. Nieletnia prostytutka siedząc nad wanną pomaga zapyziałej felczerce w skrobance. Z detalami ukazany jest proces aborcji w trakcie którego dziewczyna skamle z bólu.

 

Jan Bodakowski